Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. III SA/Wa 2140/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Nasierowska, Sędziowie Sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Protokolant ref. staż. Marika Krawczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2010 r. sprawy ze skargi F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

1. Wnioskiem z dnia 27 sierpnia 2007 roku F. Sp. z o.o. (dalej powoływana jako "Skarżąca"), zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w kwestii dotyczącej ustalenia ceny sprzedaży osobie trzeciej przedmiotu leasingu w czasie trwania umowy leasingu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Skarżąca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera, jako finansujący, umowy leasingu, których przedmiotem są zarówno ruchomości jak i nieruchomości. Umowy te mają charakter albo umów tzw. leasingu operacyjnego albo umów tzw. leasingu finansowego. Zawierają one w swej treści zapisy zobowiązujące strony do zawarcia umowy sprzedaży przedmiotu leasingu po z góry ustalonej cenie po upływie podstawowego okresu umowy leasingu. W odniesieniu do umów tzw. leasingu operacyjnego przewidziana została możliwość nabycia przez korzystającego przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu za kwotę nie niższą niż hipotetyczną wartość netto, o której mowa w art. 17a pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 ze zm.), dalej "u.p.d.o.p.". Spółka wyjaśniła, że w odniesieniu do umów tzw. leasingu finansowego przewidziana została możliwość nabycia przez korzystającego przedmiotu leasingu za kwotę wyrażoną w cenie sprzedaży, przy czym ze względu na charakter umowy leasingu finansowego oraz treść art. 17g ust. 1 u.p.d.o.p. kwota powyższa jest ustalana dowolnie. Cena nabycia przedmiotu leasingu przez korzystającego zarówno przy leasingu operacyjnym jak i finansowym stanowi element całej kwoty kapitału jaką korzystający zobowiązany jest uiścić w ratach na rzecz Spółki z tytułu używania leasingu. Wskazała, że w czasie trwania umowy leasingu niejednokrotnie otrzymuje od osób trzecich oferty dotyczące nabycia przedmiotu leasingu, użytkowanego przez korzystającego na podstawie umowy leasingu. Powyższe oferty kierowane są przez inne firmy leasingowe, zainteresowane dalszym finansowaniem transakcji leasingowej, spółki z grupy korzystającego, poręczycieli, którzy udzielili Spółce poręczenia za zobowiązania korzystających wynikające z zawieranych przez korzystających umów leasingu. W konsekwencji nabycia rzeczy będącej przedmiotem leasingu, jej nabywca wstępuje na podstawie art. 70914 § 1 kodeksu cywilnego w stosunek umowy leasingu w miejsce Skarżącej, przyjmując tym samym z mocy prawa wszelkie uprawnienia i obowiązki finansującego wynikające z umowy leasingu. Na skutek nabycia przedmiotu leasingu osoba trzecia zostaje związana postanowieniami umowy leasingu i jest zobowiązana do wykonywania umowy leasingu z korzystającym aż do jej zakończenia.