Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. II SA/Ol 914/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2010 r. sprawy ze skargi D. i Z. J. na decyzję Wojewody z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie wznowienia postępowania dotyczącego projektu budowlanego i pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji; 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżących kwotę 774 zł (siedemset siedemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego 3. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Burmistrz "[...]", po rozpatrzeniu wniosku Spółki A, ustalił warunki zabudowy działki nr "[...]" w obrębie geodezyjnym "[...]" przy ul. "[...]", dla inwestycji polegającej na budowie jednokondygnacyjnego, nie podpiwniczonego budynku pawilonu handlowego z parkingami, pylonem reklamowym oraz infrastrukturą techniczną i drogową. Następnie, decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Starosta "[...]" zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółce A pozwolenia na budowę pawilonu handlowego z pylonem reklamowym oraz infrastrukturą techniczną i drogową na działce nr "[...]" przy ul. "[...]" w "[...]". Powyższa decyzja stała się ostateczna.

Pismem z dnia "[...]" D. i Z. J. zwrócili się do Starosty "[...]" o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją z dnia "[...]". Podnieśli, że zostali pominięci, jako strony postępowania oraz, że sprzeciwiają się lokalizacji budynku, zatwierdzonej powyższą decyzją. Wskazali, że nowopowstający obiekt zasłoni budynki na działce będącej ich własnością.

Po wznowieniu postępowania, decyzją z dnia "[...]", znak: "[...]", Starosta "[...]" odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia "[...]", Nr "[...]. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 104 i art. 151 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.). Argumentując rozstrzygnięcie podniósł, iż art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane określa krąg stron postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę, tj. stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Zgodnie z art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane obszarem oddziaływania jest teren w otoczeniu obiektu budowlanego, wyznaczony na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Stwierdzenie istnienia interesu prawnego sprowadza się do ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między normą obowiązującego prawa materialnego, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa. Interes ten wynika z art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego, stanowiącego, że obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich. Wskazał, że przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem kwestionowanej decyzji ostatecznej było rozstrzygnięcie, co do istoty sprawy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku położonego w "[...]" przy ul. "[...]" na działce nr "[...]". Stroną tego postępowania jest właściciel powyższej działki, który brał czynny udział w postępowaniu administracyjnym. Skarżący w przedmiotowej sprawie są właścicielami działki sąsiedniej, która nie była objęta kwestionowanym pozwoleniem na budowę. Przepisy nie wprowadzają ograniczeń w zagospodarowaniu działki skarżących w związku z projektowaną budową, ponieważ zostały zachowane odległości wymagane odrębnymi przepisami tj. rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 z 2002r., poz. 690 ze zm.). Pawilon handlowy Spółki A został zaprojektowany w odległości ponad 5 m od granicy z działką skarżących nr "[...]", co jest zgodne z § 12 ust. 1 pkt 1 powyższego rozporządzenia. Lokalizacja projektowanego budynku na działce nr "[...]" jest zgodna z obowiązującymi przepisami dotyczącymi oświetlenia pomieszczeń światłem dziennym - § 13 tegoż rozporządzenia. Wysokość projektowanego budynku wynosi 7,96 m i jest większa od wysokości przesłaniania, a ponadto projektowany budynek znajduje się poza polem, w którym mogłoby nastąpić przesłanianie (tzn. poza ramionami kąta 60°, o którym mowa w § 13 rozporządzenia). Odległość między budynkiem projektowanym, a najbliższym oknem w budynku istniejącym na działkach nr "[...]", "[...]", "[...]" i "[...]" wynosi ok. 25,00 m. Zostały również zachowane wymagane odległości określone w § 271 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, odnoszące się do usytuowania budynków z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe. Odległość między budynkami (istniejącym i projektowanym) wynosi 14,00 m i jest większa od wymaganej 8,00 m. Z kolei wymagania określone w § 60 rozporządzenia dotyczące nasłonecznienia pokoi mieszkalnych nie mają zastosowania, ponieważ na tym terenie nie ma budynków mieszkalnych. Ponadto, lokalizacja budynku jest zgodna z decyzją Burmistrza "[...]" o warunkach zabudowy, w której wyznaczono nieprzekraczalną linię zabudowy od strony ul. "[...]". Zaprojektowany budynek zlokalizowano o ponad 20 m dalej od ul. "[...]" niż zezwala na to decyzja o warunkach zabudowy. Działki będące własnością skarżących posiadają dostęp do drogi publicznej, a budowa obiektu objętego pozwoleniem na budowę nie ogranicza tego dostępu w żaden sposób. Dodatkowo przepisy odrębne nie wprowadzają ograniczeń w zagospodarowaniu działek skarżących, związanych z obiektem, na który wydano sporne pozwolenie. Konkludując wskazał, iż żaden z przepisów prawa materialnego nie stanowi źródła interesu prawnego skarżących statuujących ich udział w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony w rozumieniu art. 28 k.p.a.