Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 października 2010 r., sygn. V SA/Wa 309/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak, Sędzia WSA - Dorota Mydłowska, Sędzia WSA - Joanna Zabłocka (spr.), , Protokolant - Marcin Woźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2010 r. sprawy ze skargi D. Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektor Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie: odmowy zwrotu należności celnych; oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (zwaną dalej: "Skarżącą") jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w [...] z [...] listopada 2009 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z [...] sierpnia 2009 r. w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych. Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym.

W dniu 19 lipca 2004 r. Skarżąca zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu towar polistyren w postaci granulatu. Zgłoszenie celne, jako odpowiadające wymogom formalnym określonym w art. 62 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r. ze zm.), zwanego dalej: "WKC", zostało przyjęte przez organ celny i zarejestrowane w ewidencji pod nr [...]. Po uiszczeniu zadeklarowanych w zgłoszeniu celnym należności celnych i podatkowych przedmiotowy towar został zwolniony do dyspozycji Importera.

Następnie pismem z 12 lutego 2009 r. pełnomocnik Skarżącej Spółki wystąpił do organu celnego z wnioskiem o zwrot, w trybie art. 239 WKC, należności celnych wynikających między innymi z ww. zgłoszenia celnego z [...] lipca 2004 r. w kwocie 2969,80 zł wraz z odsetkami, które jego zdaniem zostały nienależnie pobrane.

Uzasadniając swój wniosek powołał się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) z 11 grudnia 2007r. w sprawie C-161/06 Skoma-Lux przeciwko Celni Reditelstvi Olomouc, w którym stwierdzono, że artykuł 58 aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej sprzeciwia się temu, aby obowiązki zawarte w przepisach wspólnotowych, które nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku nowego państwa członkowskiego, jeżeli język ten jest językiem urzędowym Unii, mogły zostać nałożone na jednostki w tym państwie, nawet jeżeli mogły one zapoznać się z tymi przepisami przy użyciu innych środków. Zważywszy na powyższe pełnomocnik Skarżącego stwierdził, że część aktów prawnych, dotyczących stosowania prawa celnego została opublikowana w języku polskim ze znacznym opóźnieniem sięgającym 1 października 2004 r., co było spowodowane koniecznością przetłumaczenia ich na język polski. Tak więc w jego ocenie istnieją uzasadnione podstawy do wyprowadzenia twierdzenia, iż należności celne pobrane w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 września 2004 r. (a więc przed opublikowaniem powyższych aktów prawnych w języku polskim w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej) są nienależne.