Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 października 2010 r., sygn. II SA/Wa 1100/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk, Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Eugeniusz Wasilewski, Protokolant Specjalista Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2010 r. sprawy ze skargi I.K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.); zwanej dalej k.p.a. oraz art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r.

o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), utrzymał

w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] odmawiającą I.K. wydania pozwolenia na broń palną myśliwską do celów łowieckich.

Organ rozpatrując przedmiotową sprawę ustalił następujący stan faktyczny.

I.K. pismem z dnia 10 lipca 2009 r. wystąpił do Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. z wnioskiem o wydanie pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celów łowieckich, powołując się na członkowstwo w Polskim Związku Łowieckim oraz uzyskanie podstawowych uprawnień do wykonywania polowań.

W toku postępowania organ I instancji ustalił, że wyżej wymieniony został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia [...] grudnia 2005 r., sygn. akt [...] za czyn z art. 263 § 2 k.k., tj. nielegalne posiadanie wytworzonej samodziałowo broni palnej oraz za czyn z art. 239 § 1 k.k., tj. utrudnianie postępowania karnego poprzez pomaganie sprawcy przestępstwa w uniknięciu odpowiedzialności karnej, na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając jej wykonanie na 3 lata okresu próby oddając go pod dozór kuratora, a także na karę grzywny w wysokości 20 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50 złotych. Ponadto podał, że wnioskodawca został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia [...] grudnia 2006 r., sygn. akt [...] za czyn z art. 177 § 1 k.k., tj. spowodowanie wypadku w ruchu drogowym w wyniku nieumyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na 2 lata okresu próby, a także na karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 20 złotych.