Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 października 2010 r., sygn. I SA/Ol 466/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski, Sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.), Protokolant Monika Gajowniczek, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 21 października 2010r. sprawy ze skargi T. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji dotyczącej ustalenia podatku dochodowego w formie karty podatkowej za 2007r. Oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Dyrektor Izby Skarbowej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 220 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania T.H. z dnia 05.10.2009 r. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]", znak: "[...]" stwierdzającej wygaśnięcie decyzji z dnia 08.02.2007 r., znak: "[...]" dotyczącej ustalenia wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej za okres 01.01.2007 r. - 31.12.2007 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Wymienioną w sentencji decyzją Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził wygaśnięcie decyzji z dnia 08.02.2007 r. dotyczącej ustalenia wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej za okres 01.01.2007 r. - 31.12.2007 r., z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

W odwołaniu z dnia 05.10.2009 r. T.H. wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

W uzasadnieniu podnosił, iż przez cały 2007 rok świadczył usługi wyłącznie w miejscach położonych na terenach należących do przedsiębiorstw krajowych oraz na terenie Firmy A. Nigdy natomiast nie wykonywał jakichkolwiek usług na obszarze Firmy B. W związku z powyższym nie istniały w tym czasie jakiekolwiek podstawy prawne do zgłoszenia zmian stanu faktycznego. Strona wywodziła, że o świadczeniu usług na terenie ww. firmy na statku P. dowiedziała się dopiero z uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Twierdziła, iż podstawą decyzji są, sprzeczne ze stanem rzeczywistym, dokumenty i oświadczenia wyłącznie jednego podmiotu.