Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 października 2010 r., sygn. II SA/Gl 164/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2010 r. przy udziale H.P. sprawy ze skarg P.P i Wojewody (...) na uchwałę Rady Miasta W. z dnia (...)r. nr (...) w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. zasądza na rzecz skarżącego P.P od Rady Miasta W. kwotę (...) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Po przeprowadzeniu procedury przewidzianej ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., zwanej dalej ustawą lub ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) uchwałą z dnia 16 maja 2006 r. nr XLVIII/379/2006 Rada Miasta W. uchwaliła plan miejscowy zagospodarowania przestrzennego dla obszaru miasta W. (zwanej dalej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego). Częścią uchwały są załączniki mapowe oraz tekstowe: rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu i rozstrzygnięcie o sposobie realizacji inwestycji w zakresie infrastruktury technicznej, należących do zadań własnych oraz zasadach ich finansowania. W części nagłówkowej uchwały stwierdzono, że została ona podjęta po stwierdzeniu zgodności planu z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta W. przyjętego uchwałą Nr XII/76/99 Rady Miasta W. z dnia 22 czerwca 1999 r.

Pismem z dnia [...]r. P. P. wezwał Radę Miasta W. do usunięcia naruszenia prawa ww. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zawartą w tym planie definicją "wysokości zabudowy" i "maksymalnej wysokości zabudowy". Uzasadniając to żądanie stwierdził, że w definicjach tych zawarto odmienną niż w § 6 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm., zwanego dalej rozporządzeniem MI z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych) definicję mierzenia wysokości budynku, co narusza treść art. 94 Konstytucji RP, gdyż do wprowadzenia takiej odmiennej definicji Rada nie została upoważniona. Stwierdził też, że w związku z kwestionowanymi definicjami napotyka problemy w załatwianiu spraw związanych z realizacją budynku na nieruchomości gruntowej położonej w W., której jest właścicielem.