Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 września 2010 r., sygn. I SA/Lu 286/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Anna Kwiatek,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Referent stażysta Bartłomiej Pastucha, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 września 2010 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2001 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania L. S. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w formie ryczałtu, od dochodów z nie ujawnionych źródeł przychodów lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za rok podatkowy 2001, w kwocie 18.442 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Lu 62/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił pierwotną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] wydaną w przedmiotowej sprawie.

W tym kontekście, uwzględniając przepis art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że organ pierwszej instancji ustalił, iż dochód nie znajdujący pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2001 r. wyniósł 49.178,41 zł (przypadający na podatnika 24.589zł), od którego, zgodnie z art. 30 ust 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalił podatek wg stawki 75 % w wysokości 18.442 zł.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji pełnomocnik podatnika zarzucał, że organ podatkowy bezzasadnie przyjął, że podatnik nie otrzymał w 2001 r. zwrotu pożyczki w kwocie 48.000 USD. Wnosił o przyjęcie zarzutów związanych z rozliczeniem 2000 r., z uwagi na ich wpływ na rozliczenie następnych lat. Podawał, że koszty wyżywienia podatnika i rodziny wynosiły ok. 2.000 zł rocznie, gdyż część wydatków pokrywali rodzice. Zarzucał, że w uzasadnieniu decyzji w przedmiocie rozliczeń dochodów z Niemiec i zasad przywozu tych wynagrodzeń popełniono zbyt wiele błędów, a przyjęte założenia nie mają podstaw prawnych lub są sprzeczne z prawem. Zarzucał też, że organ podatkowy nie uwzględnił w tej kwestii wniosków dowodowych strony i tym samym uniemożliwił przedstawienie innych dowodów poza oświadczeniem podatnika. Wskazywał też, że podatniczka nie składała wszystkich oświadczeń majątkowych wykazanych w uzasadnieniach decyzji