Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 września 2010 r., sygn. I SA/Go 85/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wierchowicz (spr.) Sędzia WSA Marek Szumilas Protokolant sekretarz sądowy Grzegorz Oracz po rozpoznaniu w dniu 9 września 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi "Q" sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Go 85/10

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2009r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] października 2009 r. nr [...] odmawiającą "Q" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zwrotu należności celnych zadeklarowanych i zaksięgowanych w dniu [...] września 2004r. w związku z importem towaru.

Decyzja wydana została na podstawie następującego stanu faktycznego ustalonego w toku postępowania:

W dniu [...] września 2004r. działająca z upoważnienia skarżącej Agencja Celna zgłosiła do procedury dopuszczenia do wolnego obrotu dzianinę poliestrową, deklarując wartość celną towaru na kwotę 18.788,00zł, należne cło w wysokości 1503,00 zł oraz podatek od towarów i usług w kwocie 4.904,00 zł. Zgłoszenie celne SAD OGL Nr [...] zostało przyjęte i zarejestrowane.

W dniu [...] sierpnia 2009r. skarżąca wniosła o zwrot należności celnej w wysokości 1.503,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia [...] września 2004 r. do dnia zapłaty, pobranej na podstawie w/w zgłoszenia celnego.

Uzasadniając wniosek spółka wskazała, że uchyla się od skutków prawnych swojego oświadczenia woli zawartego w deklaracji SAD OGL Nr [...] z dnia [...] września 2004r. w zakresie zadeklarowanej kwoty cła w wysokości 1.503,00 zł, jako oświadczenia złożonego pod wpływem błędu.

Podniosła także, że brak podstawy prawnej, na mocy której organy celne miały prawo pobrać od spółki należności celne w oparciu o złożoną przez nią deklarację celną. Polska, mimo ciążącego na niej obowiązku dokonania tłumaczenia przepisów unijnych i prawidłowego ich opublikowania, od chwili wejścia do Unii Europejskiej do końca października 2004r. nie opublikowała oficjalnych tłumaczeń przepisów dotyczących nakładania cła, a w szczególności Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Skutkiem tego wspólnotowe przepisy celne nie mogły być źródłem nakładania na wnioskodawcę obowiązków w zakresie zapłaty należności celnych. Swoje stanowisko skarżąca oparła o wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 grudnia 2007 r. wydany w sprawie C-161/06, wskazując jednocześnie, że uiszczone przez nią należności celne są świadczeniami nienależnymi.