Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 sierpnia 2010 r., sygn. II SA/Ol 587/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Irena Szczepkowska (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy przyznania odszkodowania w związku z wydaniem niewłaściwego świadectwa służby oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 5 listopada 2009 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w B., na podstawie art. 44 ust 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) i § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie świadectw służby funkcjonariuszy Służby Więziennej, odmówił A.Z. przyznania odszkodowania w związku z wydaniem niewłaściwego świadectwa służby.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że wprawdzie w dniu 22 maja 2009 r. stronie wydano świadectwo służby, w którym popełniono błąd pisarski, polegający na nieprawidłowym wpisaniu daty rozpoczęcia pełnienia przez niego służby w Służbie Więziennej, lecz w drodze postanowienia sprostowano ten błąd i dnia 6 lipca 2009 r. wydano prawidłowe świadectwo służby. Wywiódł, że pomimo przedstawienia przez stronę

w Powiatowym Urzędzie Pracy w B. błędnego świadectwa służby, z dniem zgłoszenia do Urzędu Pracy został on zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Wprawdzie stronie odmówiono prawa do zasiłku dla bezrobotnych, lecz wyłącznie z tego względu, że został on zwolniony dyscyplinarnie ze służby. Wobec powyższego omyłka pisarska zawarta w świadectwie służby nie miała żadnego skutku w zarejestrowaniu funkcjonariusza jako osoby bezrobotnej i nie spowodowała żadnej szkody w postaci pozbawienia go zasiłku dla bezrobotnych.

Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O., po rozpatrzeniu odwołania A.Z, decyzją dnia 12 stycznia 2010 r., uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Organ odwoławczy zarzucił w uzasadnieniu, że organ pierwszej instancji przed wydaniem decyzji w sprawie nie przeprowadził postępowania administracyjnego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071, ze zm.) dalej zwanej K.p.a. To uchybienie nie mogło być uzupełnione przez organ odwoławczy, zaś rozstrzygnięcie sprawy wymagało przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości. Dyrektor Okręgowy zobowiązał organ pierwszej instancji do: doręczenia stronie zawiadomienia o wszczęciu postępowania, pouczenia o przysługujących jej w tym postępowaniu uprawnieniach, zapoznania strony ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i umożliwienia jej złożenia oświadczenia końcowego.