Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. I SA/Sz 297/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński, Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka (spr.), Sędzia NSA Kazimiera Sobocińska, Protokolant Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 lipca 2010 r. sprawy ze skargi O. E. & V. S. Spółki z o.o. z siedzibą w S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej określającej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za listopad 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w Sz. postanowieniem z dnia [...] r., Nr [...], wydanym na podstawie art. 216 § 1 i § 2, art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej "O.p.", po rozpoznaniu zażalenia Spółki z o.o. O. z siedzibą w Sz., orzekł o utrzymaniu w mocy postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie z dnia [...] r., Nr [...], którym nadano rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji z dnia [...] r. Nr [...].

Z uzasadnienia postanowienia organu odwoławczego wynika, że w następstwie kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego przeprowadzonych wobec Spółki z o.o. O. z siedzibą w Sz. (dalej zwanej "Spółką"), Naczelnik Urzędu Celnego w Sz. wydał decyzję z dnia [...] r., Nr [...], którą określił Spółce w podatku akcyzowym za listopad 2004 r. - zobowiązanie podatkowe w kwocie [...] zł oraz wysokości odsetek od wpłat dziennych w kwocie [...] zł. Decyzja ta została sprostowana przez organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia [...] r.

Następnie, postanowieniem z dnia [...] 2009 r., Nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego w Sz. nadał opisanej powyżej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, z uwagi na zaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 O.p., a polegających na tym, że okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące oraz że istnieje uzasadniona obawa, iż zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane.