Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. III SA/Gd 423/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie Sędzia NSA Anna Orłowska, Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 15 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 17 lutego 2009 r. do Urzędu Celnego w G. wpłynęło 25 wniosków A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. o zwrot nienależnie pobranych należności celnych przywozowych wynikających ze zgłoszeń celnych [...] (24 wnioski) oraz [...] (1 wniosek) do procedury dopuszczenia do obrotu dokonanych w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 września 2004 r., w kwocie łącznej 210.250,50 zł.

Nadto spółka wniosła o zwrot odsetek podatkowych naliczanych od każdej zgłoszonej należności celnej, począwszy od jej uiszczenia do dnia zapłaty.

Jako podstawę prawną swoich żądań spółka wskazała odpowiednio art. 239 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej w skrócie WKC) oraz art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne w zw. z art. 56 § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, że publikacja części aktów prawnych dotyczących stosowania prawa celnego została dokonana ze znacznym opóźnieniem, sięgającym dnia 1 października 2004 r., co spowodowane było koniecznością przetłumaczenia tych aktów na język polski.

Z uwagi na zasadę, że nakładanie obowiązków winno znajdować swoją podstawę w przepisach prawa, należności celne pobrane w okresie 1 maja 2004 r. - 30 września 2004 r. na podstawie przepisów, które nie zostały opublikowane w języku państwa członkowskiego należy zaś traktować jako należności pobrane nienależnie. Konstatacja taka wynika z treści art. 58 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej oraz orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 grudnia 2007 r. wydanego w sprawie o sygnaturze C - 161/06.