Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 maja 2010 r., sygn. III SA/Wr 681/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak Sędzia NSA Ryszard Pęk Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 17 maja 2010 r. sprawy ze skargi "A" S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za [...] rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi "A" S.A. z siedzibą w W. (dalej: podatnik, skarżąca, spółka) była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. dnia [...] r. (nr [...]), uchylająca decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia [...] r. (nr [...]) i określającą podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za [...] r. w wysokości [...] zł.

Wymienioną decyzją Prezydent Miasta W. określił podatnikowi zobowiązanie w przedmiotowym podatku w wysokości [...] zł jako przedmiot opodatkowania przyjmując powierzchnię gruntów i budynków oraz budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Stawkę podatku zastosował w oparciu o uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia [...] r. Nr [...].

Nie zgadzając się z decyzją organu I instancji, podatnik wniósł odwołanie. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

1) art. 122, art. 180, art. 187 §1, art. 190 i art. 191 Ordynacji podatkowej przez dokonanie ustaleń faktycznych na podstawie nieobowiązującej deklaracji podatkowej, bez podjęcia czynności dowodowych na okoliczności faktyczne skutkujące podatkowo na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych;

2) art. 121 § 1, art. 124 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, gdyż zarówno uzasadnienie faktyczne jaki uzasadnienie prawne zostały zbudowane w sposób naruszający zasadę zaufania podatników do organów podatkowych oraz zasadę przekonywania.

3) art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach

lokalnych, ponieważ zdaniem podatnika opodatkowane w zaskarżonej decyzji [...], umieszczone w [...], nie stanowią samodzielnej budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, nie stanowią części składowej [...] ani nie są urządzeniami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym i zapewniającym jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem, dlatego też nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.