Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 maja 2010 r., sygn. III SA/Łd 167/10

Dnia 24 maja 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2010 roku sprawy ze skargi H. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 12 listopada 2009 roku K. R. - B. wystąpiła z wnioskiem o wymeldowanie męża - H. B. z nieruchomości położonej w S. przy ul. J. 6. W uzasadnieniu wniosku wnioskodawczyni wskazała, że postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2009 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach II Wydział Karny, sygn. akt II K 409/09 zastosował wobec H. B. środek zapobiegawczy w postaci dozoru policji zobowiązując jednocześnie do niezwłocznego opuszczenia przedmiotowej nieruchomości. Postanowieniem z dnia 9 października 2009 roku, sygn akt XVII KZ 112/09 Sąd Okręgowy w Łodzi - XVII Wydział Karny z siedzibą w Skierniewicach utrzymał powyższe postanowienie w mocy. Ponadto wnioskodawczyni wskazała, iż jej mąż w dniu 14 października 2009 roku wyprowadził się z nieruchomości położonej przy ul. J. 6 w S., zabierając swoje rzeczy osobiste. Podniosła także, że wystąpiła do sądu z pozwem o rozwiązanie związku małżeńskiego.

Decyzją z dnia [...], nr [...] Prezydent Miasta S., na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz.U. z 2006r.,Nr 139, poz. 993), orzekł o wymeldowaniu H. B. z miejsca pobytu stałego mieszczącego się w S. przy ul. J. 6. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji podniósł, iż analiza zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego wykazała, iż H. B. nie przebywa w miejscu stałego zameldowania, opuścił miejsce pobytu stałego świadomie i dobrowolnie w dniu 14 października 2009 roku, zabierając swoje osobiste rzeczy, a powyższą okoliczność dodatkowo potwierdziły zeznania stron podczas przeprowadzonej w dniu 16 grudnia 2009 roku rozprawy administracyjnej. Oceniając całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz wskazując na fakt, że opuszczenie przez stronę przedmiotowej nieruchomości jest następstwem zawinionych przez nią działań, organ I instancji stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione przesłanki art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.