Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Wr 33/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Sędzia WSA Marcin Miemiec Protokolant Paulina Białkowska po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. N. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej we W., po rozpoznaniu zażalenia M. N. (dalej jako "skarżący") na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - [...] z dnia [...] r. nr [...]:

1) utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie w części dotyczącej odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych o numerach: [...],

2) uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej tytułów wykonawczych o numerach: [...] i umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie w/w tytułów wykonawczych,

3) uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej tytułu wykonawczego o numerze [...] i umorzył postępowanie w sprawie.

Uzasadniając rozstrzygnięcie w aspekcie pkt 1 i 3 - Dyrektor Izby Skarbowej we W. wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego W. - [...] prowadził postępowanie egzekucyjne na podstawie przedstawionych tytułów wykonawczych, obejmujących zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za okresy: [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r., [...] r. oraz [...] r. Organ odwoławczy wyjaśnił, iż odpisy tytułów wykonawczych zostały doręczone Skarżącemu w dniu [...] r. i w tym samym dniu sporządzono z nim protokół o stanie majątkowym oraz dokonano pobrania należności, natomiast zawiadomieniem z dnia [...] r. dokonano zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wynagrodzenie za pracę, a odpis zawiadomienia o zajęciu został doręczony dłużnikowi zajętej wierzytelności w dniu [...] r. oraz zobowiązanemu. Dyrektor Izby Skarbowej we W. podał, że w myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, co oznacza, iż pięcioletni bieg terminu przedawnienia dla zobowiązań podatkowych obejmujących wymienione zaległości z tytułu podatku od towarów i usług upływał z dniem [...] r. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej skarżący błędnie podnosił, że przepisy art. 70 § 3 i 4 Ordynacji podatkowej w brzmieniu pierwotnym obowiązują do dnia dzisiejszego. Według organu odwoławczego ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199 ze zm.) uchylony został z dniem 1 września 2005 r. art. 70 § 5, który stanowił, że kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywało biegu przedawnienia oraz dokonano nowelizacji między innymi art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej, który od dnia 1 września 2005 r. stanowi, że bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony i po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny. Dyrektor Izby Skarbowej we W. podkreślił, że skutek w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia wywołuje każde zastosowanie środka egzekucyjnego, bez względu na to, czy środek ten zastosowano w ramach tego samego postępowania egzekucyjnego czy kolejnego. Zgodnie z przepisem przejściowym, tj. art. 21 w/w noweli, do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej w brzmieniu nadanym ustawą nowelizacyjną z dnia 30 czerwca 2005 r. Jak dalej wyjaśnił - środki egzekucyjne, o których mowa w art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej zostały wymienione w art. 1a pkt 12 ustawy z dnia 7 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, ze zm.), a w niniejszej sprawie organ egzekucyjny zastosował pierwszy z wymienionych w tym przepisie środek egzekucyjny w postaci pobrania należności u skarżącego w dniu [...] r., co oznacza, że bieg terminu dla zobowiązań, których dotyczył zarzut rozpoczął się na nowo od dnia [...] r. i upływał w dniu [...] r. Kolejny środek egzekucyjny w postaci zajęcia wynagrodzenia za pracę zastosowano przed upływem pięciu lat, tj. w dniu [...] r., o czym podatnik został zawiadomiony w trybie art. 44 k.p.a., co oznacza, że bieg terminu przedawnienia rozpoczął się na nowo w dniu [...] r. i upływa w dniu [...] r. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej we W. uznać zatem należy, iż zobowiązania podatkowe obejmujące przedmiotowe zaległości nie uległy przedawnieniu i brak jest podstaw prawnych do umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych obejmujących te zaległości.