Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 marca 2010 r., sygn. I SA/Wa 1814/09

Z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z 2005 r. wynika, że zarówno wypędzenie (ust. 1), jak i opuszczenie (ust. 2) ma mieć związek z wojną rozpoczętą w 1939 r., a więc i terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z którego nastapiło wypędzenie lub które zostało opuszczone, odnosi się do granic z 1939 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie WSA Przemysław Żmich WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant Anna Traczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2010 r. sprawy ze skargi J. N. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem nr [...] z dnia [...].09.2008 r. Wojewoda [...] przekazał według właściwości Wojewodzie [...] wniosek J. N. o potwierdzenie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione przez jego poprzedników prawnych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości S., gmina B., powiat R. [...]. Przekazując wniosek Wojewoda [...] powołał się na art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8.07.2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm. - dalej: ustawa o realizacji prawa do rekompensaty z 2005 r.), który nakazuje ustalać właściwość miejscową organu według ostatniego miejsca zamieszkania osoby będącej właścicielem pozostawionej nieruchomości, jeżeli wniosek składa jego spadkobierca. W ocenie Wojewody [...] jednym ze współwłaścicieli nieruchomości pozostawionej [...] był S. N. - ojciec wnioskodawcy, ostatnio zamieszkały w D. na terenie Województwa [...], co uzasadnia przekazanie wniosku temu Wojewodzie.