Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 marca 2010 r., sygn. II SA/Po 950/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2010 r. sprawy ze skarg A. J. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "A" z siedzibą w P. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia (...) Nr (...), (...), (...) w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych; oddala skargi. /-/ D. Rzyminiak - Owczarczak /-/ J. Szaniecka /-/ W. Batorowicz

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 04 czerwca 2009 r. A. J. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą "A" z siedzibą w P. zwróciła się do Urzędu Miasta Poznania o przywrócenie terminu do wniesienia II raty opłaty za wydanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w lokalu położonym w P. przy ul. (...) (nr zezwoleń: (...), (...), (...)). Uzasadniając powyższy wniosek wskazano, że z uwagi na obłożną chorobę wnioskodawczyni, udokumentowaną stosownymi zaświadczeniami lekarskimi, niemożliwe stało się uiszczenie opłaty w zakreślonym przez ustawę terminie. Tym samym płatność została uregulowana z naruszeniem terminu w dniu (...) czerwca 2009 r.

Postanowieniem z dnia (...) czerwca 2009 r., nr (...), Prezydent Miasta P. nie uwzględnił wniosku A. J. o przywrócenie terminu do wniesienia opłaty II raty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży przy ul. (...) w P. Organ wskazał, że zgodnie art. 111 ust. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm.) opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych jest wnoszona na rachunek gminy w każdym roku kalendarzowym objętym zezwoleniem w trzech równych ratach, w terminie do 31 stycznia, 31 maja oraz 30 września danego roku kalendarzowego. Terminy do dokonania opłaty za zezwolenie są terminami materialnymi, nieprzywracalnymi, dlatego też przywrócenie terminu do wniesienia opłaty uznać należało za niedopuszczalne.