Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 marca 2010 r., sygn. II SA/Po 772/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2010r. sprawy ze skargi L. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w P. (obecnie Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny) z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia (...) Nr (...) Znak (...), II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/D. Rzyminiak-Owczarczak /-/ E. Brychcy /-/A. Łaskarzewska

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) czerwca 2009 r. Nr (...) znak (...) Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K., działając na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 122 poz. 851 ze zm.) oraz § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. z 2002 r. Nr 132 poz. 1115, dalej rozporządzenie z dnia 30 lipca 2002 r.), orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u L. B. choroby zawodowej narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłku głosowym.

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie organ wskazał, iż zgodnie z kartą oceny narażenia zawodowego, sporządzoną w dniu (...) kwietnia 2008 r., L. B. pracowała w zawodzie nauczyciela w latach 1987 - 1990 oraz 1992 - 2008, będąc narażoną na nadmierny wysiłek głosowy, przy czym w okresie od (...) stycznia 2001 r. do (...) lutego 2002 r. przebywała na płatnym urlopie na poratowanie zdrowia. Orzeczeniem lekarskim nr (...) z dnia (...) kwietnia 2008 r. wystawionym przez Centrum Medycyny Pracy w P. - Ośrodek w K., stwierdzono u L. B. chorobę w postaci przewlekłego prostego nieżytu gardła i krtani z czynnościowymi zaburzeniami głosu typu dysfonii hyperfunkcjonalnej. Jednocześnie, z uwagi na okoliczność, iż schorzenie powyższe nie zostało ujęte w wykazie chorób zawodowych, stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 30 lipca 2002 r., Centrum Medycyny Pracy w P. - Ośrodek w K. (dalej CMP - Ośrodek w K.) orzekło o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Przeprowadzone następnie przez Instytut Medycyny Pracy w Ł. badanie L. B. ujawniło iż cierpi ona na przewlekłe proste zapalenie krtani oraz cechy dysfonii hyperfunkcjonalnej. W orzeczeniu tego Instytutu z dnia (...) grudnia 2008 r. nr (...) stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej choroby narządu głosu, przytaczając argumentację tożsamą z argumentacją przytoczoną w orzeczeniu CMP w P. - Ośrodek w K. W treści orzeczenia wskazano iż przeprowadzone badania nie wykazały u L. B. zmian organicznych w zakresie krtani uznanych za typowe dla następstw nadmiernego wysiłku głosowego w postaci guzków głosowych twardych, wtórnych zmian przerostowych bądź niedowładu mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjnej głośni i trwałą dysfonią, dających podstawę do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu określonej w rozporządzeniu z 30 lipca 2002 r. Stwierdzone zmiany morfologiczno-czynnościowe w obrębie krtani nie są objęte wykazem chorób zawodowych. Wskazano, iż diagnozę oparto na wynikach badania laryngologicznego, foniatrycznego i videostroboskopowego oraz analizę całej dokumentacji dołączonej do skierowania, w tym dokumentacji lekarskiej z Poradni Foniatrii i Audiologii w P. oraz karty informacyjne z Kliniki Foniatrii i Audiologii w P.