Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 marca 2010 r., sygn. I SA/Po 1350/08

 Możliwość zapoznania się i odniesienia co całości materiału dowodowego, tak jak prawo do czynnego uczestnictwa w czynnościach postępowania stanowi podstawową gwarancję wpływania na bieg postępowania i podjęcia obrony przez stronę w postępowaniu podatkowym

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Małek Sędziowie NSA Sylwia Zapalska NSA Jerzy Małecki /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2010r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2000r. I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej K. S. kwotę [...] zł ( [...] złotych ) tytułem zwrotu wpisu sądowego; III. wstrzymuje wykonanie decyzji wymienionej w pkt I do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku. /-/J.Małecki /-/St. Małek /-/S. Zapalska

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] organ podatkowy - Prezydent Miasta P. - ustalił J.S. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2000 w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji podano, iż wysokość podatku ustalono na podstawie złożonych przez J. S. informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych.

Dnia [...] grudnia 2005 r. pełnomocnik T. N., wspólny dla wszystkich współwłaścicieli nieruchomości (tj. K. S., S. N., J. S., A. S., B. S. oraz M. K. oraz dla skarżącej K. S.), wniósł w imieniu współwłaścicieli nieruchomości odwołanie od w/w decyzji wraz z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania datowanym na [...] grudnia 2009 r. (k. 17 i k. 18 akt sprawy administracyjnej). W odwołaniu pełnomocnik odwołujących się zarzucił organowi, iż naruszył art. 5 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o opłatach i podatkach lokalnych i uchwałę Rady Miasta Poznania Nr XXVI/303/99 z dnia 14 grudnia 1999 r., ponieważ uchwała ta, będąca podstawą poboru podatku od nieruchomości, utraciła moc prawną z dniem 1 stycznia 2002 r. Zdaniem pełnomocnika skarżącej, naruszono też art. 68 § 1 Ordynacji Podatkowej, stanowiący, iż zobowiązanie podatkowe (o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2) nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, albowiem decyzję doręczono każdemu z prawnych właścicieli po upływie 3 lat od dnia 31 grudnia 2000 r. Pełnomocnik odwołujących się zarzucił skarżonej decyzji także istotne naruszenie przepisów art. 120, art. 121 § 1, art. 124, art. 125, art. 180 § 1 i art. 187 § 1 Ordynacji Podatkowej, ponieważ zaniechano wyczerpującego zebrania materiału dowodowego i bezprawnie zawyżono podatek. Zgodnie z wyliczeniami pełnomocnika odwołujących się, powinni oni płacić podatek za [...] m2, a nie za [...] m2, gdyż [...] m2 zajmuje obecnie A. R. w P., która użytkuje ten grunt bezprawnie i chce go przejąć na zasadzie zasiedzenia.