Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 marca 2010 r., sygn. I SA/Ol 36/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kantecka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędzia WSA Zofia Skrzynecka, Protokolant Krzysztof Dzieliński, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 24 marca 2010r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

W toku postępowania kontrolnego w M.Spółka z o.o. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził nieprawidłowości w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca oraz od maja do grudnia 2004r. i w związku z powyższym w zakresie tym wszczął postępowanie podatkowe.

W toku prowadzonego postępowania organ I instancji ustalił, że Spółka M realizowała jako inwestor w latach 2003-2004 dwie inwestycje, w związku z którymi zawarła umowy : z dnia 15.10.2003r. i z dnia 22.06.2004r., z Zakładem Usługowo-Produkcyjno-Handlowym M. Spółka z o.o. (po zmianie nazwy A. Spółka z o.o.) jako wykonawcą robót. Jedynym udziałowcem Spółki Me. była Spółka M. Przedmiotem umowy z 15.10.2003r. było wykonanie robót budowlanych polegających na wybudowaniu budynku przetwórstwa mięsnego z częścią administracyjno-socjalną wraz z zagospodarowaniem terenu w formie parkingów, placów manewrowych, ciągów pieszych. Przedmiotem umowy z dnia 22.06.2004r. było wykonanie robót budowlanych przy budynku ubojni, placów manewrowych, ciągów pieszych. W umowach tych postanowiono, iż wynagrodzenie przewidziane w kosztorysie inwestorskim będzie płatne za poszczególne etapy robót ustalone w harmonogramie, po ich przyjęciu na podstawie protokołów robót. Wykonawca był zobowiązany zaopatrywać się w materiały u inwestora i zapewnić na własny koszt maszyny i urządzenia potrzebne do wykonania umowy.

Decyzją z dnia "[...]". Naczelnik Urzędu Skarbowego, określił Spółce M.kwoty nadwyżek podatku naliczonego nad należnym za miesiące od stycznia do marca oraz od maja do grudnia 2004r. Organ I instancji wskazał, że opisane umowy o roboty budowlane były umowami pozornymi, a Spółki te wystawiały faktury za czynności, które nie zostały przez nie wykonane. Ustalono, iż kierownik budowy i kierownik robót oraz inspektor nadzoru byli pracownikami Spółki M., a z ramienia Spółki Me. nikt nie kierował robotami. M. ponosiła koszty materiałów, usług sprzętowych, transportowych, podwykonawców i wykonawców robót z zakresu innych branż niż ogólnobudowlane. Zapewniała też na własny koszt maszyny, urządzenia i narzędzia. Roboty wykonywali pracownicy M., Spółka Me. nie zatrudniała pracowników. Reasumując organ I instancji stwierdził, że roboty określone w fakturach wystawionych przez Spółkę Me.nie mogły zostać wykonane przez nią ze względu na brak możliwości technicznych, materiałowych, sprzętowych i osobowych. Faktycznym wykonawcą robót była Spółka M., która realizowała inwestycje we własnym zakresie i własnymi siłami, a roboty z zakresu branż specjalistycznych na jej zlecenie wykonywali podwykonawcy. Stąd zakwestionowano prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Spółkę Me. za poszczególne miesiące 2004r. oraz podatek należnym dotyczący kosztów związanych z pracami budowlanymi wykazany w 12 fakturach VAT (opisanych w decyzji) wystawionych przez M. na rzecz Spółki Me.