Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 marca 2010 r., sygn. IV SA/Gl 58/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekretarz sądowy Agnieszka Janecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2010 r. sprawy ze skargi Gminy G. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie referendum lokalnego - ustalenia diety dla członków miejskiej komisji do spraw referendum oddala skargę.

Uzasadnienie

Rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...]r., wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym ( tekst jednolity Dz. U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591 z późn. zm.) stwierdzono nieważność uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...]r. w sprawie należności pieniężnych przysługujących członkom komisji do spraw referendum w G. zarządzonego na dzień [...]r., jako niezgodnej z art. 7 Konstytucji RP.

Zdaniem Wojewody [...] Rada Gminy nie posiadała umocowania prawnego do ustalenia w zaskarżonej uchwale wysokości diety przysługującej członkom miejskiej komisji do spraw referendum, warunków przyznania i obniżania diety, jak również kosztów przejazdu publicznymi środkami komunikacji dla członków komisji.

Organ nadzoru zauważył, iż w podstawie prawnej zaskarżonego aktu powołano art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, art. 1 ust. 2 ustawy o referendum lokalnym ( Dz. U. Nr 88 poz. 985) oraz art. 20 ust. 1 ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw ( tekst jednolity Dz. U. z 2003r. Nr 159 poz. 1547 ze zm.). Jednakże, w opinii wojewody [...] przywołane normy prawne nie dają podstawy do podjęcia kwestionowanej uchwały.

Art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stanowi normę kompetencyjną przekazującą do rozstrzygnięcia rady wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Zdaniem organu nadzoru norma ta ma zapobiec sporom, jakie mogą powstać pomiędzy organami gminy, wprowadzając domniemanie kompetencji gminy na rzecz jej organu stanowiącego, pod warunkiem jednakże łącznego spełnienia przesłanek, zgodnie z którymi sprawa pozostaje w zakresie działania gminy oraz brak jest innych norm rangi ustawowej regulujących sprawę w sposób odmienny. Przepis ten nie stanowi jednak podstawy do podjęcia uchwały.