Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. III SA/Wa 1785/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA Maciej Kurasz (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2010 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych oraz wysokości odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za poszczególne miesiące 2003 roku oddala skargę

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że w wyniku przeprowadzonej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. kontroli skarbowej w P. (powoływana dalej jako "Skarżąca" lub "Spółka") w zakresie prawidłowości rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych za okres 1 stycznia 2003 r. - 31 grudnia 2003r., stwierdzono zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę 456.464,40 zł, na którą składają się: kwota 66.464,40 zł wynikająca z faktury nr [...] z dnia 2 czerwca 2003 r. wystawionej przez R. tytułem obsługi imprezy plenerowej "Z." P., wartość brutto niewykonanej usługi 81.086,57 zł, kwota 145.000,00 zł wynikająca z faktury nr [...] z dnia 5 czerwca 2003 r. wystawionej przez R. tytułem obsługi medialnej R., wartość brutto niewykonanej usługi - 176.900,00 zł; kwota 110.000,00 zł wynikająca z faktury nr [...] z dnia 14 sierpnia 2003 r. wystawionej przez R. tytułem obsługi R., wartość brutto niewykonanej usługi w wysokości 134.200,00 zł; kwota 135.000,00 zł wynikająca z faktury nr [...] z dnia 9 września 2003 r. wystawionej przez R. tytułem obsługi R., wartość brutto niewykonanej usługi - 164,700,00 zł. Kontrolujący stwierdzili, że zawyżenie kosztów uzyskania przychodów powstało wskutek zaliczenia do nich wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z promocją i reklamą oraz obsługą Spółki podczas: [...],[...],[...], oraz imprezy: "Z." P. W przypadku rajdów samochodowych usługi wymienione w dokumentujących je fakturach, których wystawcą była R. nie zostały wykonane, zaś w przypadku imprezy "Z." wykonane tyko w części. Organ pierwszej instancji, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, do którego został włączony również materiał dowodowy zgromadzony w odrębnych postępowaniach prowadzonych przez inne organy podatkowe oraz organy ścigania, wykazał, iż zamówione usługi na podstawie umowy z dnia 26 marca 2002 r. zawartej między Skarżącą a R. (Wykonawca), były zlecane dalszym podwykonawcom, a faktycznego ich wykonania z ramienia Spółki nikt nie kontrolował. W związku z powyższym organ pierwszej instancji uznał, że prowadzona przez Spółkę ewidencja w zakresie kosztów za miesiące czerwiec, lipiec, wrzesień oraz październik 2003 r. nie odzwierciedlała stanu rzeczywistego. Opisany stan faktyczny nie dawał podstaw do uznania, na podstawie art. 193 § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej jako "ustawa Ord. pod.") prowadzonej ewidencji za rzetelną i uznania jej za dowód w sprawie na podstawie przepisu art. 193 § 4 ustawy Ord. pod.