Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. VIII SA/Wa 717/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot, Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz, Protokolant Dominika Jeromin, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2010 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2009 roku Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych - po ponownym rozpatrzeniu sprawy - utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lipca 2009 roku o odmowie przyznania J.B. - dalej skarżący uprawnień kombatanckich.

Decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wydana została w następującym stanie faktycznym sprawy.

Skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z 24 stycznia 1991 roku o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, który stanowi, że za działalność kombatancką uważa się pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach lub organizacjach, w tym działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich działających w okresie wojny 1939 - 1945. Oceniając, czy okoliczność przedstawiona we wniosku spełnienia warunki z art. 1 ust. 2 pkt 3 w/w ustawy oparto się m. in. na powszechnie dostępnych źródłach historycznych. Wynika z nich, że Związek Walki Zbrojnej przekształcony w 1941 roku w Armię Krajową był częścią Polskich Sił Zbrojnych podlegających przebywającemu na emigracji naczelnemu Dowództwu, gdzie podstawowe znaczenie miała instrukcja generała Kazimierza Sosnkowskiego z 4 grudnia 1939 r., która w pkt 5 stanowiła, iż członkiem ZWZ może być każdy Polak, poczynając od wieku lat 17 - tu. W późniejszym okresie granicę wieku dla osób wstępujących obniżono do ukończenia 16 lat. W związku z powyższym odmówiono wiary W.K. oraz Z.P. ponieważ skarżący w latach 1942-1945 miał zaledwie 10 - 13 lat, nie mógł więc z uwagi na wiek pełnić służby w Armii Krajowej, lecz co najwyżej dorywczo wykonywać na jej rzecz drobne czynności pomocnicze. Skarżący w swym odwołaniu z dnia [...] sierpnia 2009 r., uzupełnionym pismem z dnia [...] września 2009 r. podniósł, iż decyzja jest dla niego krzywdząca bowiem podważa wiarygodność jego działania w czasie okupacji i podważa wiarygodność zeznań świadków o czym poinformował świadków składających oświadczenia o jego działalności w okresie okupacji. Oświadczył, iż w sierpniu 1943 r. był świadkiem rozstrzelania związanych, bezbronnych ludzi, nadto działając wspólnie z bratem nie było nic ważniejszego, jak wykonywać polecenia jako łącznik, które wykonywał z zapałem i poświęceniem.