Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. IV SA/Wa 1969/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Dopierała, Sędziowie Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2010 r. sprawy ze skargi Gminy P. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary administracyjnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącej Gminy P. kwotę 640 (sześćset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

IV SA/Wa 1969/09

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2009 r. nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska, zwany dalej "GIOŚ", utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w W., zwanego dalej "[...]WIOŚ" z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w sprawie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za naruszenie warunków odprowadzania ścieków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym w 2007 r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji z dnia [...] września 2009 r. GIOŚ wskazał na następujące okoliczności sprawy.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. [...]WIOŚ wymierzył Miastu i Gminie P., zwanemu dalej "skarżącą", karę pieniężną w wysokości 11572,00 zł, za naruszenie w 2007 r. warunków odprowadzania ścieków z oczyszczalni ścieków "G." w B., określonych w pozwoleniu wodnoprawnym udzielonym decyzją Starosty P. z dnia [...] sierpnia 2005 r. nr [...].

Skarżąca gmina wniosła odwołanie od decyzji [...]WIOŚ. W odwołaniu podniesiono, że za naruszenie warunków pozwolenia wodnoprawnego nie można uznać pobrania przez podmiot nie posiadający akredytacji prób do badań ścieków w sytuacji, w której analiza tak pobranych prób została następnie wykonana przez laboratorium akredytowane. W ocenie skarżącej wniosku takiego nie można wywieść z art.147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz.150 z późn.zm.), zwanej dalej "p.o.ś.". Stanowisko skarżącej potwierdza natomiast treść art.3 pkt 21 §5 ust.4 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz.U. Nr 137, poz.984 z późn.zm.), Dyrektywy Rady z dnia 21 maja 1991 r. Nr 91/271/EWG (Dz.U. L 135 z 30 maja 1991 r., str.40-52), czy też Dyrektywy Rady z dnia 9 października 1979 r., Nr 79/869/EWG (Dz.U. L 271 z 29 października 1979 r., str.44-53), dotyczącej metod pomiaru i częstotliwości pobierania próbek oraz analizy wód powierzchniowych przeznaczonych do pozyskiwania wody pitnej w Państwach Członkowskich. Zdaniem skarżącej obowiązek posiadania akredytacji dotyczy laboratorium wykonującego pomiary czyli analizy, a nie próbobiorców. Na poparcie swojego stanowiska skarżąca dołączyła w toku postępowania pierwszoinstacyjnego dwie opinie prawne. Skarżąca podniosła również, że w świetle art.147 i art.3 pkt 31 p.o.ś. podmiotem obciążonym karą powinna być nie ona a Przedsiębiorstwo T. w W., któremu na podstawie umowy z dnia [...] grudnia 2003 r. oddała do eksploatacji środki trwałe, w tym oczyszczalnię ścieków.