Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Ol 1042/09

Dnia 28 stycznia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2010 roku sprawy ze skargi S. B. - Obrót Metalami na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów metali żelaznych i kolorowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Starosta B. decyzją z dnia 26 lipca 2004 r., na podstawie art. 28 ustawy

z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (j.t. Dz. U. z 2007 r. nr 39, poz. 251, ze zm.), zezwolił S.B. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "O" w "[...]" na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów metali żelaznych (kod 19 12 02) i metali nieżelaznych (kod 19 12 03) z terenu miasta i gminy B., do dnia 26 lipca 2014 r.

Następnie, decyzją z dnia 4 kwietnia 2005 r. zmienił powyższą decyzję w ten sposób, że rozszerzył udzielone zezwolenie o możliwość zbierania odpadu o kodzie

19 12 01- papier i tektura i określił termin ważności zezwolenia na dzień 4 kwietnia 2015 r. Ponadto wskazano obszar prowadzenia działalności jako gminę i miasto F. oraz teren miasta B.

Decyzją z dnia 1 lipca 2008 r. Starosta B., działając na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o odpadach, cofnął S.B. udzielone zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podał, że w wyniku kontroli punktu zbierania odpadów ustalono, że działa on niezgodnie z wydanym zezwoleniem.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w E., po rozpatrzenia odwołania S.B., decyzją z dnia 13 października 2008 r. uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Organ odwoławczy zarzucił Staroście, że oparł swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na protokołach pokontrolnych, które zakwestionowała strona w toku postępowania przed organem pierwszej instancji. W tej sytuacji niezbędne było przeprowadzenie innych środków dowodowych w celu bezspornego ustalenia stanu faktycznego sprawy. Kolegium wskazało w szczególności na dowody z przesłuchania w charakterze świadków, osób które kontrolowały punkt skupu odpadów i ewentualnie innych osób wskazanych przez stronę. Kolegium zarzuciło, że protokoły nie precyzowały, w jakich ilościach składowane były odpady inne niż objęte zezwoleniem, jakie to były odpady i czy prawdopodobne było, że znalazły się one przypadkowo w składowanych odpadach.