Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Gd 667/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Przybielski Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2010 r. na rozprawie przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Jacka Pilcha sprawy ze skargi D. W. i Z. W. na decyzję Wojewody z dnia 26 czerwca 2003 r., nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżona przez D. i Z. małż. W. decyzja Wojewody z 26 czerwca 2003 r. utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę została podjęta w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Na skutek wniosku A. K. - właściciela nieruchomości stanowiącej działkę nr [[...]] położoną w W. przy ul. K. zabudowaną budynkiem mieszkalno - pensjonatowym, organy architektoniczno budowlane prowadziły postępowanie administracyjne w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na przebudowę poddasza w/w budynku. Przedłożony przez inwestora projekt budowlany przewidywał uniesienie konstrukcji istniejącego dachu tak aby powstały dodatkowe pokoje mieszkalno - wczasowe. Planowany do przebudowy budynek wedle ówcześnie obowiązujących przepisów techniczno - budowlanych był trzykondygnacyjny (suterena, parter i dwa piętra ). W decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z 8 maja 2008 r., która była podstawą udzielonego pozwolenia określono, że wysokość nowoprojektowanej części obiektu nie może przekroczyć wysokości usytuowanego na sąsiedniej działce nr [[...]] z boku budynku państwa W. oraz że części nowoprojektowane nie powinny zacieniać pomieszczeń w sąsiednich budynkach w stopniu wyższym niż dopuszczonym przez § 13 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. Nr 10, poz. 46 z 1995 r. ). Nieruchomość będąca przedmiotem inwestycji ( działka nr [[...]] ) od strony południowej graniczy z działką nr [[...]] położoną przy ul. O. stanowiącą własność skarżących. Działka ta jest również zabudowana budynkiem mieszkalno - pensjonatowym wyższym od budynku inwestora obejmującym suterenę, parter, dwa piętra i poddasze użytkowe. Jak wynika z części opisowej projektu przebudowy, aby spełnić wymagania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie zachowania warunków z § 13 przepisów techniczno - budowlanych inwestor zaprojektował tzw. dach łamany o różnych kątach nachylenia. W toku postępowania przedłożył również analizę ograniczenia dopływu światła naturalnego oraz słońca do budynku p. W. opracowaną przez rzeczoznawcę budowlanego A. D. W jej wnioskach stwierdzono, że projektowana przebudowa nie ogranicza ani dopływu światła naturalnego, ani dopływu światła słonecznego do pokoi mieszkalnych budynku p. W. Z analizy wynika, że rzeczoznawca uwzględnił wymogi zawarte w § 13 oraz § 60 w/w przepisów techniczno - budowlanych wskazanych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przyjął, że oba budynki przesłaniany i przesłaniający położone są w śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej ( plombowej ) i z tego względu wymagane odległości wymienione w ustępie 1 § 13 mogły być zmniejszone. W analizie wskazano, że oba budynki usytuowane są od strony ulicy K. w odległości 9 metrów oraz na odcinku 10 m ( od strony przeciwnej ) w odległości 8 metrów. Poziom parapetu najniżej posadowionego okna w budynku p. W. znajduje się na wysokości 2,60 m. Wysokość mierzona do okapu budynku istniejącego do przebudowy wynosi 8,8 m i ten wymiar nie zmienia się wskutek nadbudowy. Całkowita wysokość budynku po przebudowie wyniesie natomiast 12,8 m.