Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Wa 1421/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogdan Wolski Sędziowie: WSA Joanna Skiba (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant Jolanta Dominiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy własną decyzję nr [...] z dnia [...] sierpnia 2008 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...] listopada 1959 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. nr [...] z dnia [...] września 1959 r. odmawiającego przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ulicy [...], ozn. nr hip. [...].

W uzasadnieniu organ przedstawił następujący stan faktyczny oraz prawny sprawy:

Decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2008 r. Minister Infrastruktury odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...] listopada 1959 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego, Prezydium Rady Narodowej w W. nr [...] z dnia [...] września 1959 r. odmawiającego przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ulicy [...], ozn. nr hip. [...].

W uzasadnieniu podano, iż w dacie wydania przedmiotowych orzeczeń poza dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) organy orzekające związane były również przepisami ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. Nr 17, poz. 70), która powiększyła katalog przesłanek uzasadniających odmowę przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej. Zgodnie z w/w ustawą odmowa mogła nastąpić również, jeżeli grunt był niezbędny na cele użyteczności publicznej, na cele obrony państwa, do wykonania zadań określonych w zatwierdzonych planach gospodarczych, a także do planowej realizacji budownictwa ogólnomiejskiego oraz zorganizowanego budownictwa mieszkaniowego. W trakcie postępowania nadzorczego ustalono, iż w dacie wydania obu zaskarżonych orzeczeń obowiązywał Ogólny Plan Zabudowania W. zatwierdzony przez byłe Ministerstwo Robót Publicznych w dniu 11 sierpnia 1931 r. zgodnie z którym przedmiotowy grunt przeznaczony był pod zabudowę zwartą 4-5 kondygnacyjną. Ponadto w dniu [...] kwietnia 1959 r. Naczelny Architekt W. na podstawie przepisów o lokalizacji inwestycji wydał zaświadczenie o lokalizacji szczegółowej nr [...] pod budowę osiedla [...]. Z akt własnościowych przedmiotowej nieruchomości wynika, że na terenie nieruchomości znajdowały się jedynie stosy gruzu oraz, że nieruchomość użytkowana była czasowo przez Przedsiębiorstwo [...] pod [...]. Mając na uwadze powyższe organ nadzoru uznał, że cel na jaki przeznaczono przejęty grunt uniemożliwiał dalsze korzystanie z niego przez byłych właścicieli, a także nie mógł być przez nich zrealizowany.