Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. IV SA/Wa 1507/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Sędzia WSA Michał Sowiński (spr.), Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia E. z siedzibą w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z [...] maja 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku adwokata W. G. - pełnomocnika Stowarzyszenia E. o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta O. z [...] kwietnia 2008 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławczego w O. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta O. z [...] kwietnia 2008 r. udzielającej przedsiębiorcy K. sp. z o.o. z siedzibą w B. zezwolenia w zakresie odzysku i zbierania odpadów.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Kolegium wskazało, iż organizacji społecznej - Stowarzyszeniu E., z uwagi na jej cele statutowe, przysługiwało prawo do wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta O. z [...] kwietnia 2008 r.

W pierwszej kolejności Kolegium wskazało na istotę instytucji stwierdzenia nieważności decyzji, jako środka nadzwyczajnego, stanowiącego odstępstwo od zasady stabilności decyzji administracyjnych. Nieważność decyzji może być stwierdzono jedynie po ustaleniu, że wydaniu decyzji towarzyszyło zaistnienie przesłanki enumeratywnie wskazanej w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.); dalej: "k.p.a.". Analiza akt sprawy w korelacji z art. 156 § 1 k.p.a. pozwoliła stwierdzić, że w niniejszej sprawie mogła zajść przesłanka wskazana w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., tj. rażące naruszenie prawa podczas podejmowania kwestionowanego rozstrzygnięcia, skutkujące stwierdzeniem jego nieważności. Zdaniem Kolegium, po przeprowadzeniu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, brak było w kwestionowanej decyzji rażącego naruszenia art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019, z późn. zm.), który zabrania lokalizowania na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią prowadzenia odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, w tym w szczególności ich składowania. Obszary zagrożone powodzią muszą być bowiem wskazane we właściwych planach zagospodarowania przestrzennego, stanowiących akty prawa miejscowego, a obowiązujący (zarówno w dacie wydania kwestionowanego rozstrzygnięcia jak i obecnie) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części miasta O. - Rejon "B.", przyjęty uchwałą Rady Miejskiej w O. z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] (Dz. Urz. Woj. [...] Nr [...], poz. [...]) nie kwalifikuje terenu, na którym prowadzona jest przedmiotowa