Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. II SA/Rz 636/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Zbigniew Czarnik Sędziowie WSA Jolanta Ew Wojtyna NSA Małgorzata Wolska /spr./ Protokolant Anna Zięba po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 16 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie legalności budowy I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...]; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej Gminy [...] kwotę 740 zł /słownie: siedemset czterdzieści złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Gminy Miasto S. W., utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. W. z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] umarzającej postępowanie w sprawie legalności budowy krzyża na działce nr ew. 712/59 w S. W. Decyzję wydano na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 105 § 1 k.p.a. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że inwestorem w zakresie budowy krzyża jest J. W. (duchowny), dziekan Dekanatu S. W.-Południe Kościoła Rzymskokatolickiego. O ustawieniu krzyża powiadomiono organ pierwszej instancji dołączając ekspertyzę techniczną stwierdzającą spełnienie wymogów bezpieczeństwa dla ludzi i mienia. Roboty wykonane w związku z ulokowaniem krzyża nie stanowiły robót budowlanych wymagających pozwolenia na budowę ani też zgłoszenia; nie odpowiadają bowiem definicji robót określonych w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Krzyż spełnia wymogi stawiane obiektom małej architektury w rozumieniu art. 3 pkt 4 lit. a Prawa budowlanego, gdyż jest niewielkim obiektem kultu religijnego zaliczanym do grupy "kapliczek, krzyży przydrożnych i figur". Krzyż stanowiący przedmiot postępowania (drewniany o wysokości 4,9 m) został umieszczony na niezagospodarowanym skwerze, na działce stanowiącej własność Miasta S. W. Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 22 Prawa budowlanego, obiekty małej architektury nie wymagają pozwolenia na budowę; wymagają wprawdzie zgłoszenia ale tylko wówczas, gdy znajdują się w miejscach publicznych (art. 30 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego). W ocenie organu odwoławczego krzyż nie znajduje się w miejscu publicznym, a więc nie podlegał żadnej z dwu ww. procedur przewidzianych Prawem budowlanym. Jakkolwiek nieruchomość jest miejscem ogólnodostępnym, to jednak żaden objaw woli właściciela (Gminy), ani też żaden szczególny przepis prawa, nie pozwalają na przydanie jej statusu miejsca publicznego. W szczególności działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dla terenu tego nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wzniesienie krzyża nie wymagało zatem nawet zgłoszenia. Z tych względów postępowanie w sprawie legalności wzniesienia krzyża podlegało umorzeniu jako bezprzedmiotowe.