Wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Łd 760/09

 

Dnia 30 grudnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Protokolant: Asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2009 roku przy udziale sprawy ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Łd 760/09

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. określił A. G., zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok w wysokości 133.086,00 zł.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji podał, iż w 2002 roku podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego, opodatkowaną na zasadach ogólnych. W zeznaniu podatkowym złożonym na formularzu PIT-36 podatnik wykazał w związku z prowadzoną działalnością: przychód w wysokości 731.271,07 zł; koszty uzyskania przychodu - 659.534,08 zł oraz dochód w wysokości 71.736,99 zł. Przedmiotem kontroli podatkowej przeprowadzonej przez organ podatkowy pierwszej instancji - na podstawie upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] - była prawidłowość i rzetelność rozliczeń podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. W wyniku przeprowadzonej kontroli organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, iż podatnik w 2002 roku:

1) Zawarł kilkadziesiąt umów o dzieło z osobami fizycznymi, na łączną kwotę 278.863 zł. Przedmiot tych umów określił jako analiza rynku ubezpieczeniowego pod względem pozyskiwania klienta lub badanie rynku ubezpieczeniowego. Złożone przez ww. osoby zeznania nie wyjaśniły okoliczności współpracy z podatnikiem w aspekcie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością na rynku ubezpieczeniowym. Przy tym - zarówno podatnik, jak i świadkowie wykonujący dzieło - nie posiadali materialnych dowodów wykonania pracy w ramach zawartych umów. Zleceniobiorcy unikali przy tym, w składanych zeznaniach, jednoznacznych dowodów swojego udziału w pozyskiwaniu dla podatnika podmiotów do ubezpieczenia. Ze zgromadzonych zeznań wynika również, iż świadkowie (zleceniobiorcy) nie interesowali się zasadami ustalania wynagrodzeń, chociaż były to kwoty znaczne. Dla wielu zleceniobiorców było to jedyne wynagrodzenie uzyskane w ciągu roku, w przypadku innych - stanowiły znaczącą część. Dokonując kwalifikacji prawnopodatkowej ww. wydatków organ podatkowy pierwszej instancji przywołał przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, póz. 176 ze zm.), zgodnie z którym możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od istnienia związku między wydatkiem, a uzyskanym przychodem, z zastrzeżeniem właściwego udokumentowania wydatku. W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji podatnik nie udokumentował związku poniesionych wydatków z przychodem, jak i samego faktu wykonania umów przez zleceniobiorców. W świetle powyższego organ podatkowy pierwszej instancji nie uznał w/w kwoty, wynikającej z zawartych umów, za koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności. W toku postępowania podatkowego podatnik nie wyjaśnił również skąd pochodziły wypłacane środki pieniężne, skoro nie posiadał pokrycia ich na rachunku bankowym.