Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Bk 506/09

W przypadku ustalenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 23 o.p. efekt oszacowania nie ogranicza się wyłącznie do kwestii kwantyfikacji, ale także może dotyczy zagadnienia o charakterze temporalnym, pośrednio mającym wpływ na wysokość podstawy opodatkowania. Otóż dokonując oszacowania podstawy opodatkowania, w sytuacji braku innych dowodów, organ podatkowy może dokonać ujęcia znanego co do wysokości obrotu do określonego przez siebie okresu rozliczeniowego. Takie uprawnienie organu podatkowego mieści się w ramach oszacowania podstawy opodatkowania w oparciu o art. 23 o.p.

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia WSA Piotr Pietrasz (spr.), sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi A. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] kwietnia 2009 r. nr [...], Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił Panu A. O. (dalej również jako "Skarżący") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. w kwotach innych niż zadeklarowane.

Podstawą rozstrzygnięcia było stwierdzenie, iż w okresie objętym kontrolą, Skarżący, prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "N. [...]" (świadczenie usług dostępu do szerokopasmowego Internetu mieszkańcom Sokółki

i okolicznych miejscowości), dokumentował, ewidencjonował i deklarował wyłącznie wpłaty z tytułu użytkowania sieci Internet uiszczone przez klientów, z którymi zawarł pisemne umowy na łącze sieciowe. Z kolei wpłaty uzyskane od podmiotów, z którymi takie umowy nie zostały podpisane, nie były ujmowane w rejestrze sprzedaży oraz

w deklaracjach składanych dla celów podatku od towarów i usług. Na rzecz tych osób Skarżący nie wystawiał faktur VAT tylko dowody wpłat KP.