Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. II SA/Ol 873/09

Dnia 25 listopada 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2009 roku sprawy ze skargi P. N. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów do postępowania egzekucyjnego I. uchyla zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz utrzymane nim w mocy postanowienie organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia "[...]" Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (w skrócie: PINB) nałożył na P.N. grzywnę w wysokości 59.604 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym TYT-3 z dnia 5 maja 2006r. nr "[...]". Jak wynika z treści tytułu wykonawczego nałożenie grzywny związane jest z nałożonym obowiązkiem rozbiórki obiektu budowlanego zlokalizowanego na działce gruntu oznaczonej geod. "[...]", położonej w obrębie miejscowości Z., gmina P.

Następnie organ ten, występując jako wierzyciel w postępowaniu egzekucyjnym, wystawił w dniu 29 września 2008r. tytuł wykonawczy TYT-1 nr "[...]", w celu ściągnięcia od zobowiązanego nałożonej grzywny w wysokości 59.604 zł w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych. W dniu 2 października 2008r. stosowny wniosek został przesłany do właściwego organu egzekucyjnego, tj. Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W dniu 30 marca 2009r. P.N. złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego pismo, w którym zgłoszone zostały zarzuty do prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Zobowiązany jako podstawę prawną zarzutów wskazał art. 33 pkt 8 i 10 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (w skrócie: ustawa o postępowaniu egzekucyjnym ). Zarzucił organowi zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, za jaki uznał zajęcie rachunku bankowego prowadzonego w związku z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą oraz zajęcie konta prywatnego. Drugi z zarzutów sformułowany został jako naruszenie wymogów określonych w art. 27 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym przez wskazanie w poz. 31 wystawionego tytułu wykonawczego wadliwej podstawy prawnej oraz podanie w poz. 33 nieprawidłowej kwoty należności, która wynika z niewłaściwie zastosowanego art. 121 § 4 i 5 tej ustawy zamiast art. 121 § 2.