Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 16 listopada 2009 r., sygn. II SA/Ol 862/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie zwolnienia ze służby postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. WSA/pos.1- sentencja postanowienia

Uzasadnienie

W dniu 21 sierpnia 2009r. (data stempla pocztowego) A.Z. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie - za pośrednictwem Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej - skargę na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]", którą po rozpatrzeniu odwołania A.Z., utrzymano w mocy decyzję personalną Dyrektora Aresztu Śledczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w sprawie zwolnienia ze służby z dniem "[...]" z powodu wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.

Skarga powyższa wraz z odpowiedzią na skargę została przekazana Sądowi w dniu 17 września 2009r.

W piśmie procesowym z 23 września 2009r. skarżący złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji z dnia "[...]". Wniosek taki w ocenie skarżącego uzasadnia okoliczność, iż brak ochrony tymczasowej grozi mu wyrządzeniem znacznej szkody oraz spowoduje skutki, których w razie uwzględnienia skargi nie będzie można cofnąć. Wyjaśnił, iż możliwość wyrządzenia znacznej szkody dotyczy nie tylko skutków finansowych lecz także o charakterze osobistym - wolności, czci, swobody sumienia, zdrowia, nazwiska, wizerunku, nietykalności oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w formie niepieniężnej. Odwrócenie skutków wykonania zaskarżonych decyzji o wydaleniu ze służby będzie w późniejszym okresie trudne do odwrócenia, gdyż zawieszenie go w czynnościach służbowych na okres ponad sześciu miesięcy w okresie "[...]" oraz okres po zwolnieniu ze służby obejmuje znaczny okres jego aktywności zawodowej, w którym jego uprawnienia emerytalne nie ulegną poprawie. Pozostawanie poza służbą nie przywróci skarżącemu szans na awans i uniemożliwi prawidłowy rozwój zawodowy. Zaskarżone decyzje powodują bowiem niepewność w sytuacji życiowej. Brak wstrzymania wskazanych decyzji skutkuje wprowadzeniem do obrotu prawnego wadliwych, nieważnych decyzji, które następnie są eliminowane, co narusza zasadę trwałości decyzji administracyjnych Podniósł, iż już wcześniej postępowanie przed WSA w Olsztynie o sygn. II SA/Ol 710/09 pozbawiło go awansu na wyższy stopień służbowy, który zgodnie z przepisami jest awansem obligatoryjnym i w jego przypadku winien się odbyć po kwietniu 2008r. Jedynym warunkiem jest to aby skarżący był funkcjonariuszem SW, a on już nim nie jest, gdyż zwolniono go ww. decyzjami. Nadto wskazał, iż w art. 45 ust. 4 ustawy o SW określono maksymalną wysokość przyznanego funkcjonariuszowi świadczenia za okres niesłusznego zwolnienia ze służby i przepis ten nie gwarantuje zwolnionemu zwrotu 100 % wszystkich należnych świadczeń, gdyż ogranicza je tylko do 6 miesięcy. Skarżący podniósł, iż zwolnienie ze służby jest wynikiem orzeczonej kary wydalenia ze służby przy czym od 2008r. pozostawał zawieszony w obowiązkach wobec tego nie udzielono mu wolnego za wypracowane godziny oraz urlopu wypoczynkowego za 2008r., jak również nie udzielono wolnego za nadgodziny w 2009r. oraz urlopu wypoczynkowego. Nie został wypłacony także równoważnik za 2009r. za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego. W ocenie skarżącego bezpodstawnie i pochopnie został pozbawiony przywilejów co skutkuje wyrządzeniem mu szkody, której skutków nie będzie można usunąć. Wskazał nadto, iż wobec zwolnienia ze służby w trybie art. 39 ust. 2 pkt 3 ustawy została mu wypłacona tylko połowa odprawy oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlopy wypoczynkowe niewykorzystane w latach poprzedzających służbę.