Wyrok WSA w Kielcach z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. I SA/Ke 456/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Banach, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 listopada 2009r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego T. Spółka z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...],. nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Ke 456/09

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...]. nr [...].Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...].. nr [...].uchylającą w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...].. oraz określającą spółce "T." wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2001 w kwocie 36.366 zł.

Rozstrzygnięcie to zapadło na skutek wznowienia postępowania w związku z wnioskiem Prokuratury Okręgowej w K. zawierającym zarzut wykazania w protokole kontroli kosztów działalności spółki niezgodnie ze stanem rzeczywistym. W trakcie postępowania Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. ustalił, że doszło do oczywistego sfałszowania dowodu, jakim jest protokół kontroli. Wystąpiła zatem przesłanka wznowienia postępowania, o której mowa w art. 240 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Organ przyjął ponadto, że z uwagi na wykazaną oczywistość sfałszowania dokumentu w sprawie tej znajduje zastosowanie art. 240 § 2 Ordynacji podatkowej, pozwalający na wznowienie postępowania przed wydaniem orzeczenia sądowego stwierdzającego sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa. O oczywistości sfałszowania protokołu świadczyło, według organu, porównanie zawartych w nim informacji z zapisami w księgach rachunkowych oraz opinia biegłego rewidenta, sporządzona na zlecenie Prokuratury Okręgowej w K.. Zdaniem organu brak prawomocnego orzeczenia sądu karnego nie stanowił przeszkody we wznowieniu postępowania, podjętego na podstawie art. 240 § 1 pkt 1 i § 2 Ordynacji podatkowej w celu ochrony interesu publicznego.