Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 529/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Płusa, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2009 r. sprawy ze skargi M. K. i I. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...], 2) określa, że decyzja oraz postanowienie, których nieważność stwierdzono nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. K. i I. F. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w W., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 220 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] listopada 2004 r., nr [...] odmawiającą I. F. i M. K. stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2004 r., w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.

Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego W. decyzją z dnia [...] marca 2004 r., określił Skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że Skarżący dokonali na rzecz K. z siedzibą w W. (dalej: "Stowarzyszenie") wpłat z tytułu umów darowizny z przeznaczeniem na cele naukowo-oświatowe. Od tego samego Stowarzyszenia, siostrzeniec Skarżącej M. P. otrzymał stypendium w kwocie odpowiadającej wysokości dokonanych darowizn. Organ podatkowy nie uznał świadczenia darowizn na rzecz Stowarzyszenia, jako uprawniającego do skorzystania z odliczenia od podstawy opodatkowania (art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej powoływanej jako "updof"). Organ podatkowy podniósł, że w rozumieniu kodeksu cywilnego darowizna jest umową, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Umowy cywilnoprawne kształtujące wzajemne prawa i obowiązki stron umowy nie mogą być wykorzystywane do obejścia prawa podatkowego należącego do sfery prawa publicznego. Zdaniem organu w przypadku Skarżących wystąpiła pozorność oświadczenia woli. Przekazanie darowizn na rzecz Stowarzyszenia zmierzało do przekazania na rzecz siostrzeńca M. P. stypendium w kwocie odpowiadającej wysokości dokonanych darowizn. Celem zatem całej operacji zawarcia umów darowizny oraz refundacji przez Stowarzyszenie stypendium było uniknięcie opodatkowania części dochodów objętych kwotą darowizny.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00