Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 6 października 2009 r., sygn. II SA/Bk 534/09

Zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby, w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.),, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 06 października 2009 r. sprawy ze skargi B. P.- S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] kwietnia 2009 r. znak [...] odmawiającą przyznania pomocy w postaci zasiłku celowego na spłatę zadłużeń, zakup żywności, obuwia i odzieży oraz leków.

U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne:

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. znak [...] Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. odmówił B.P.- S. udzielenia pomocy w postaci zasiłku celowego z przeznaczeniem na spłacenie zadłużeń, zakup żywności, obuwia i odzieży oraz leków. W uzasadnieniu wskazano, iż dochód w rodzinie skarżącej na osobę w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku przekroczył ustawowe kryterium dochodowe określone w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 115, poz. 728 ze zm.), które w jej przypadku wynosi 702,00 zł. Zainteresowana nie posiada własnego źródła dochodu i pozostaje na całkowitym utrzymaniu męża, który pobiera emeryturę w wysokości 1.437,36 zł. Organ wskazał ponadto, iż sytuacja bytowa rodziny B.P.- S. nie daje podstaw do uznania jej za szczególnie uzasadniony przypadek w myśl art. 41 ustawy o pomocy społecznej, albowiem nie odbiega ona w wyraźny sposób od sytuacji osób kwalifikujących się do pomocy przy spełnieniu kryterium dochodowego określonego art. 8 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.