Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 lipca 2009 r., sygn. VI SA/Wa 636/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędziowie Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2009 r. sprawy ze skargi K. N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia patentu na wynalazek pt. "Urządzenie blokujące dźwignię mechanizmu zmiany biegów" oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2009 r. nr [...] Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 10 i 11 ustawy z 19 października 1972 r. o wynalazczości (tekst jednolity Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117) w związku z art. 315 ust. 1 i 3 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) oraz art. 98 kpc w związku z art. 256 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej, oddalił wniosek K. N. o unieważnienie patentu nr PL 188082 udzielonego na wynalazek pt. "Urządzenie blokujące dźwignię mechanizmu zmiany biegów" na rzecz Z. N., przyznał Z. N. od K. N. kwotę 2200 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekał w następującym stanie sprawy:

Decyzją z [...] kwietnia 2006 r. Urząd Patentowy RP oddalił wniosek o unieważnienie patentu stwierdzając, iż analiza merytoryczna spornego rozwiązania wskazuje, że wynalazek opatentowany pod numerem PL 188082 spełniał w dacie zgłoszenia wymóg nowości zawarty w art. 10 i 11 ustawy o wynalazczości.

Na powyższą decyzję K. N. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 8 grudnia 2006 r. wydanym w sprawie VI SA/Wa 1547/06 uchylił zaskarżoną decyzję z uwagi na to, że Urząd Patentowy naruszył przepisy art. 7, 77 i 80 kpa. Nie ocenił w dostateczny sposób zebranego materiału dowodowego. Obowiązkiem organu była ocena przedstawionego materiału dowodowego. Sprzecznych zeznań świadków nie można było pominąć i uznać za dowody bezskuteczne.