Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lipca 2009 r., sygn. III SA/Wa 432/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędzia WSA Jarosław Trelka (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2009 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] kwietnia 1999 r. A. P. Sp. z o. o. w W. (zwana też dalej "Spółką" lub "Skarżącą") dokonała zgłoszenia celnego sprowadzonych z zagranicy farmaceutyków.

Decyzją z dnia [...] marca 2002 r. Dyrektor Urzędu Celnego w W. uznał powyższe zgłoszenie za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej importowanego towaru, ponieważ - jak ocenił - przy jej określeniu nie uwzględniono rabatów udzielonych Skarżącej przez jej zagranicznego kontrahenta.

Po utrzymaniu tej decyzji w mocy przez organ odwoławczy Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję tego organu. Skarga ta została oddalona, tak samo, jak skarga kasacyjna Spółki od wyroku Sądu I instancji.

Jak uznały organy podatkowe, obniżenie wartości celnej spowodowało konieczność ustalenia nowej podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Naczelnik Urzędu Celnego [...] w W. (zwany też dalej "Naczelnikiem") w dniu [...] listopada 2004 r. wszczął postępowanie podatkowe w tym zakresie, zaś decyzją [...] dnia [...] grudnia 2004 r. określił prawidłową kwotę podatku. Podstawą decyzji z dnia [...] grudnia 2004 r. był m.in. art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), zwanej też dalej "u.p.t.u. z 1993 r.".

W odwołaniu od tej decyzji Skarżąca wniosła o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania w sprawie. Zarzuciła Naczelnikowi naruszenie przepisu art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 120 Ordynacji podatkowej przez niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 11 ust. 2 oraz art. 11c ust. 2 i 4 u.p.t.u. z 1993 r., tj. bezpodstawne ich zastosowanie pomimo nieobowiązywania w dacie wydania decyzji. Skarżąca zarzuciła również naruszenie art. 121 § 1, art. 123 § 1 oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej przez brak wyjaśnienia podstawy prawnej wskazanej w decyzji, tj. art. 2 ust. 2, art. 6 ust. 7, art. 11c ust. 2, ust. 3 i ust. 4 u.p.t.u. z 1993 r. oraz art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej też dalej "u.p.t.u. z 2004 r.". Skarżąca zarzuciła również naruszenie art. 15 ust. 4 u.p.t.u. z 1993 r. poprzez nieprawidłowe określenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu importu towarów.