Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Wa 329/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2009 r. sprawy ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz A. S.A. z siedzibą w W. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

III SA/Wa 329/09

UZASADNIENIE

Zaskarżoną indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego z dnia [...] listopada 2008 r., wydaną na podstawie art. 14b § 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Minister Finansów stwierdził, iż stanowisko A. S.A. w W., zwanej też dalej "Spółką" lub "Skarżącą", zawarte we wniosku z dnia [...] sierpnia 2008 r. dotyczącym prawa do odliczenia podatku naliczonego w podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

We wniosku o udzielenie interpretacji Spółka zauważyła po pierwsze, że z dniem 1 stycznia 2007 r. zmieniły się zasady kwalifikacji podatkowej wydatków na reprezentację. Wydatków tych, na mocy art. 16 ust. 1 punkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) od tej daty nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Z zestawienia tego przepisu z art. 88 ust. 1 punkt 2 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej też dalej "ustawą", wynikałoby, że podatek naliczony nie podlega odliczeniu stanowiąc jednak koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 16 ust. 1 punkt 46 tiret drugie ustawy o podatku dochodowym. Spółka uznała jednak, że art. 88 ust. 1 punkt 2 ustawy jest niezgodny z art. 17 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (zwanej też dalej "VI dyrektywą"), a następnie z art. 176 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej też dalej "obecną dyrektywą" lub "dyrektywą 112"). Spółka zamierza więc skorygować deklaracje VAT podwyższając podatek naliczony o kwoty podatku naliczonego od wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w tym od wydatków na reprezentację, a także stosować w przyszłości takie rozliczenie podatku, na zasadzie art. 86 ustawy, do czasu prawidłowej implementacji prawa wspólnotowego.