Postanowienie WSA w Rzeszowie z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. II SA/Rz 44/09

1 Postanowienie Dnia 4 czerwca 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2009 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2008 roku, nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji udzielającej zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 18% - postanawia - wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia [...] września 2008 roku, nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [...] lipca 2008 roku, nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy Cz. z dnia [...] września 2007 roku, nr [...] udzielającej R. B. prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych w miejscowości D. 222, zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 18%, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży - Sklep Spożywczy "Delikatesy C." w D.. Decyzja została doręczona R. B. w dniu 24 października 2008 roku. W dniu 20 listopada 2008 roku wniósł on na nią skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Poza zarzutami mającymi świadczyć o wadliwości zaskarżonej decyzji, skarżący zamieścił w skardze wniosek o wstrzymanie jej wykonania. Ponieważ we wniosku nie wskazano żadnych okoliczności dających podstawę do wstrzymania decyzji SKO, sąd zarządzeniem z dnia 8 kwietnia 2009 roku zwrócił się do skarżącego o wykazanie, że jej wykonanie spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub powstania trudnych do odwrócenia skutków - art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.; dalej zwana P.p.s.a.). Sąd naprowadził skarżącego, że należy podać, jaki charakter ma prowadzona przez niego działalność, a w szczególności czy sprzedaż napojów alkoholowych stanowi wyłączny jej przedmiot, jaki procent całości dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży alkoholu oraz na czym polega wynikające z zaskarżonej decyzji niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody bądź trudnych do odwrócenia skutków. Pismem z dnia 6 maja 2009 roku skarżący wyjaśnił, że szkoda związana z wykonaniem zaskarżonej decyzji ma charakter materialny. Podał dalej, że przychód z działalności sklepu "Delikatesy C." w D. 222, w okresach gdy była w nim prowadzona sprzedaż alkoholu, był znacznie wyższy w relacji do okresów, gdy sprzedaży takiej nie prowadzono. Konkretyzując wskazał, że przychód w roku 2006, gdy nie prowadzono sprzedaży alkoholu wyniósł 2.800.426,71 zł, w roku 2007, kiedy sprzedaż alkoholu trwała jedynie 4 miesiące było to już 3.773.230,75 zł, a w roku 2008, gdy sprzedawano alkohol cały roku przychód wyniósł 4.449.062,44 złote. Udział alkoholu w sprzedaży w roku 2007 wyniósł 2,87% a w roku 2008 8,44%, przy czym skarżący zaznaczył, że nie jest to wskaźnik jedynie wymierny albowiem w okresach sprzedaży alkoholu znacznie wzrasta sprzedaż innych produktów spożywczych. Z tych przyczyn ogólny wzrost przychodu w okresie, gdy nie prowadzono sprzedaży alkoholu w relacji do okresu, gdy owa sprzedaż była prowadzona, wynosi około 60% w skali roku. Na potwierdzenie podanych okoliczności skarżący przedłożył kserokopie odpowiednich zeznań i deklaracji podatkowych. W podsumowaniu skarżący wywiódł, że niewstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji spowoduje straty materialne liczone w dziesiątkach, jak nie w setkach tysięcy złotych.