Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2009 r., sygn. I SA/Wa 104/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Elżbieta Sobielarska WSA Maria Tarnowska (spr.) Protokolant Małgorzata Kulińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2009 r. sprawy ze skargi [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącego [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...] stwierdzającą nieważność orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] sierpnia 1950 r. nr [...] odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], rej. hip. [...] - utrzymał w mocy decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.

W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury podał, że Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] kwietnia 2001 r. stwierdził nieważność orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] sierpnia 1950 r. odmawiającego przyznania dotychczasowym właścicielom L. i J. małż. B. prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...].

W dniu 14 maja 2001 r. do byłego Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wpłynął wniosek [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy i uchylenie tej decyzji, a Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] sierpnia 2001 r. umorzył to postępowanie, wskazując, że przedsiębiorstwo nie posiada w tym postępowaniu interesu prawnego, a tym samym legitymacji prawnej do wniesienia środka zaskarżenia w trybie art. 127 § 3 kpa.