Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 maja 2009 r., sygn. II SA/Ol 388/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2009 roku sprawy ze skargi M. W., M. T.- W. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Wojewody na rzecz M. W. i M. T. - W. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 19 grudnia 2008 r. Prezydent Miasta O. odmówił M.W. i M.T. zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego oraz rozbiórkę budynku gospodarczego przy ul. "[...]". W uzasadnieniu organ pierwszej instancji stwierdził, że przedłożony projekt budowlany zawierał nieprawidłowości, do usunięcia których zobowiązano inwestorów postanowieniem z dnia 25 listopada 2008 r. W zakreślonym w tym postanowieniu terminie inwestorzy złożyli poprawioną dokumentację. Po ponownej analizie projektu, organ pierwszej instancji stwierdził, że budynek wielorodzinny zaprojektowany został bez placu zabaw, czyli niezgodnie z § 40 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie warunków technicznych". Wskazano ponadto, że projekt nie zawiera potwierdzenia za zgodność z oryginałem kserokopii części dokumentów, brak jest oryginału podpisu projektanta branży elektronicznej pod oświadczeniem wynikającym z art. 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.), zaś zmiany w projekcie branży sanitarnej zaparafowane zostały przez architekta a nie właściwego projektanta.