Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 maja 2009 r., sygn. I SA/Łd 291/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Cudak Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Protokolant: Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2009 r. sprawy ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2002 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

W toku kontroli podatkowej przeprowadzonej w firmie A Sp. z o.o. w S. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. ustalił, że podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego wynikającego m.in. z dwóch faktur wystawionych przez Przedsiębiorstwo Transportu i Obrotu Paliwami B w W. (faktury nr 84/B/10/02 i 158/B/10/02). Powołując się na wyniki kontroli skarbowej przeprowadzonej u kontrahenta podatnika organ I instancji ustalił, że firma B w rzeczywistości nigdy nie dokonywała sprzedaży paliw, nigdy ich nie nabywała, ani też nimi nie dysponowała. Właściciel firmy - S. Z. - w trakcie przesłuchania dokonanego w toku postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Urząd Kontroli Skarbowej w W. oświadczył, że zajmował się wyłącznie montażem i serwisem urządzeń klimatyzacyjnych, a uzyskany z tego źródła przychód księgował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wprawdzie w październiku 2002 r. zostały zaewidencjonowane w ewidencji sprzedaży VAT faktury dokumentujące obrót paliwem, jednak w lutym 2003 r. została złożona korekta deklaracji, w której wykazano wyłącznie przychód uzyskany ze sprzedaży usług montażu klimatyzacji. Z kolei przesłuchany w charakterze świadka pełnomocnik firmy D. C. - podpisany na obu kwestionowanych fakturach - zeznał, że firma B nie dokonywała obrotu paliwem, a ww. faktury nie zostały w rzeczywistości przez niego podpisane.

Mając na względzie powyższe ustalenia Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. decyzją z dnia [...] r. określił spółce A zobowiązanie w podatku od towarów i usług za październik 2002 r. w kwocie 10.704,- zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten sam okres w wysokości 2.917,- zł. Organ I instancji uznał, że odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez firmę B nastąpiło z naruszeniem art. 19 ust. 1-2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz. 50 ze zmianami) oraz § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 27, poz. 268 ze zmianami). Faktury te nie dokumentowały bowiem rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług zostało ustalone w oparciu o art. 27 ust. 5 wskazanej wyżej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.