Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 maja 2009 r., sygn. I SA/Łd 287/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Cudak Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Protokolant: Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2009 r. sprawy ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2002 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

W toku kontroli podatkowej przeprowadzonej w firmie A Sp. z o.o. w S. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. ustalił, że podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego wynikającego m.in. z dwóch faktur wystawionych przez firmę B M. K. z R. nr 59/B/02 z dnia 22 czerwca 2002 r. oraz nr 80/B/02 z dnia 28 czerwca 2002 r. Powołując się na wyniki kontroli skarbowej przeprowadzonej u kontrahenta podatnika organ I instancji stwierdził, że firma B w rzeczywistości nie dokonywała sprzedaży paliwa. Firma ta stworzona została jedynie w celu dokumentowania obrotu paliwem pochodzącym z nieznanych źródeł. Właściciel firmy - M. K. - w trakcie przesłuchania dokonanego w toku postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Urząd Kontroli Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w R. oświadczył, że firmą faktycznie zarządzał wyłącznie jego pełnomocnik - A. R.. Ten ostatni w trakcie przesłuchania przeprowadzonego w toku postępowania karnego w Prokuraturze Okręgowej w K. oświadczył z kolei m.in., że jego rolą było zakładanie rachunków bankowych, podpisywanie faktur i dowodów "Kp" oraz dostarczanie właścicielowi firmy danych potrzebnych do sporządzenia deklaracji VAT-7. Oświadczył ponadto, że w firmie B nie prowadzono dokumentacji podatkowej, natomiast kopie faktur otrzymywane od kontrahentów były niszczone.

Mając na względzie powyższe ustalenia Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. decyzją z dnia [...] r. określił spółce A zobowiązanie w podatku od towarów i usług za czerwiec 2002 r. w kwocie 16.487,- zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten sam okres w wysokości 4.151,- zł. Organ I instancji uznał, że odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez firmę B nastąpiło z naruszeniem art. 19 ust. 1-2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz. 50 ze zmianami) oraz § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 27, poz. 268 ze zmianami). Faktury te nie dokumentowały bowiem rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług zostało ustalone w oparciu o art. 27 ust. 5 wskazanej wyżej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.