Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Po 209/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Małecki Sędziowie Sędzia NSA Sylwia Zapalska Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi Zakładów . M. S.A. w likwidacji w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [..] r. Nr [..] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2004 r. oddala skargę. /-/ M. Bejgerowska /-/ J. Małecki /-/ S. Zapalska

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją, nr [...], z dnia [...] określił dla A S.A. w T, w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług za [...], zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w kwocie [...] oraz ustalił kwotę dodatkową zobowiązania podatkowego w wysokości [...], odpowiadającej 30% zaniżenia zobowiązania podatkowego.

Uzasadniając decyzję organ pierwszej instancji podał, że w dniu [...] wszczęto postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług. Wszczęcie postępowania było wynikiem przeprowadzenia w okresie od [...] kontroli podatkowej w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa za [...], w tym z tytułu podatku od towarów i usług. W toku postępowania Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił, iż Spółka A prowadziła działalność gospodarczą w zakresie produkcji dzianin, tkanin i firan. W dniach [...] Spółka sporządziła spis z natury produkcji w toku na dzień [...], w wyniku którego stwierdzono istnienie niedoboru przędzy na łączną kwotę [...]. Zapas surowca, tj. przędzy do bezpośredniej produkcji nie podlegał regularnemu, fizycznemu nadzorowi, umieszczony był w ogólnodostępnym łączniku i nie podlegał rzetelnemu badaniu, w zakresie rzeczywistego stanu, a kontrola wywożonej z magazynu przędzy odbywała się na zasadzie "wzrokowej oceny i ogólnego zaufania".

Wobec powyższych ustaleń organ pierwszej instancji uznał, że Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem powyższej przędzy (w kwocie [...]), ponieważ jej zakup nie mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i kwota niedoboru została wyłączona z kosztów jako nie stanowiąca kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem organu nie można bowiem uznać straty w środkach obrotowych za koszt uzyskania przychodu w sytuacji, gdy środki te nie były zabezpieczone lub były zabezpieczone w sposób nienależyty. Powołując się na treść art. 109 ust. 6 i 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej w skrócie "u.p.t.u.") organ pierwszej instancji ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% zaniżenia zobowiązania podatkowego.