Wyrok WSA w Opolu z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. II SA/Op 54/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie: sędzia WSA Krzysztof Bogusz sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Protokolant : st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2009 roku sprawy ze skargi O. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej w niniejszej sprawie jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...], nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Strzelcach Opolskich z dnia [...], nr [...] rozstrzygającą o braku podstaw do stwierdzenia u O. W. choroby zawodowej przewlekłego zanikowego, przerostowego i alergicznego nieżytu błony śluzowych nosa, krtani i tchawicy wywołanego działaniem substancji o silnym działaniu drażniącym lub uczulającym, tj. choroby wymienionej w poz. 6 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294, ze zm.).

Zaskarżona decyzja wydana została w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, co nastąpiło na skutek wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2005 r., Sygn. akt II SA/Wr 2492/02. Wyrokiem tym Sąd uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...], nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Strzelcach Opolskich z dnia [...], nr [...] o nie stwierdzeniu choroby zawodowej. Uznając, iż zaskarżony akt nie odpowiada wymogom prawa, w zakresie dokonanej oceny Sąd wskazał, że podejmując rozstrzygnięcie organy rozpoznające sprawę nie wzięły pod uwagę i nie oceniły całego materiału dowodowego jaki powinien być w sprawie zgromadzony. Podkreślił, że za przesądzające o braku przesłanki wystąpienia związku przyczynowego między rozpoznaną chorobą, a narażeniem na występowanie w środowisku pracy czynników szkodliwych, uznały wypowiadające się w tej kwestii orzeczenia lekarskie, które nie zostały oparte na wymaganym materiale dowodowym, niezbędnym do zajęcia stanowiska i rozstrzygnięcia kwestii wystąpienia choroby zawodowej. Zdaniem Sądu istotny brak w zakresie materiału dowodowego polegał na pominięciu dowodów określonych w § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294, ze zm.), tj. informacji o zagrożeniach zawodowych, wyników dochodzenia epidemiologicznego w środowisku pracy.