Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Lu 461/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Stażysta Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Prorektora Uniwersytetu z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wniosku o uchylenie decyzji ostatecznej o skreśleniu z listy studentów stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prorektora ds. Dydaktyki i Wychowania Uniwersytetu z dnia [...] października 2008 r. znak [...]

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2008 r., znak: [...], Prorektor ds. Dydaktyki i Wychowania [Uniwersytetu] w L., po rozpatrzeniu wniosku M. G. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] października 2008 r., znak: [...], o umorzeniu postępowania w sprawie z wniosku M. G. o uchylenie decyzji ostatecznej w przedmiocie skreślenia z listy studentów.

Jak wynika z przedstawionych przez organ akt administracyjnych, stan faktyczny sprawy był następujący:

Pismem z dnia 27 sierpnia 2008 r. M. G. wystąpił do Prorektora ds. Dydaktyki i Wychowania [Uniwersytetu] z wnioskiem o uchylenie lub zmianę, w trybie art. 154 Kodeksu postępowania administracyjnego, decyzji ostatecznej tegoż organu z dnia [...] listopada 2006 r. w przedmiocie skreślenia skarżącego z listy studentów. Uzasadniając swój wniosek skarżący podniósł, że decyzję o skreśleniu go z listy studentów należy uznać "przynajmniej za przedwczesną", gdyż została wydana mimo złożenia przezeń wniosku o wyznaczenie terminu ustnego zaliczenia komisyjnego z jednego z przedmiotów. Ponadto jest to decyzja, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa, a zatem możliwa jest jej weryfikacja w trybie art. 154 k.p.a., przy czym organ powinien wydać w tym trybie decyzję zgodną z interesem strony, jeżeli nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny.