Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Kr 1491/08

Sygn. akt I SA/Kr 1491/08 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 22 kwietnia 2009r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna (spr), Sędziowie: WSA Piotr Głowacki, Asesor WSA Inga Gołowska, Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2009r., sprawy ze skarg R. P., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 23 grudnia 2004r Nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podatku od towarów i usług za czerwiec, lipiec, sierpień. wrzesień,, październik, listopad i grudzień 2001r oraz od stycznia do września 2002r, - s k a r g i o d d a l a -

Uzasadnienie

I. Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej u R. P. (zwanego dalej skarżącym) Urząd Skarbowy wydał w dniu [...] szesnaście decyzji od nr [...] do nr nr [...] określających wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług (dalej "PTU") za poszczególne miesiące od czerwca do grudnia 2001 r. oraz od stycznia 2002r. do września 2002r.

Organ podatkowy ustalił, że w miesiącach objętych kontrolą (od czerwca 2001 do października 2002 r.) skarżący prowadził działalność gospodarczą, w ramach której dokonywał czynności podlegających opodatkowaniu PTU na mocy art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm. - dalej "ustawa o VAT"). Skarżący dokonywał sprzedaży, udokumentowanej fakturami oraz paragonami fiskalnymi, nie dopełniając jednakże obowiązku składania deklaracji podatkowych VAT-7 zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o VAT, ani nie odprowadzając należnego z tego tytułu podatku. Deklaracje złożył dopiero w dniu 27 listopada 2002 r., w trakcie trwania kontroli podatkowej.

Zdaniem organu podatkowego wszczęcie postępowania kontrolnego kończyło proces samoobliczenia w odniesieniu do podatków polegających na tej technice. Od tej chwili prawo i obowiązek określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego spoczywał tylko i wyłącznie na organie podatkowym. W związku z powyższym organ podatkowy określił skarżącemu prawidłową wysokość zobowiązania w PTU na podstawie art. 2 ust.1, art. 6 ust. 1 i 4, art. 26, art. 27 ust. 8 w zw. z ust. 5 ustawy o VAT. Podatku naliczonego jednak nie uwzględniono, ponieważ obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w ocenie organu, było uprawnieniem podatnika, dla skorzystania z którego musiał on dopełnić określone przepisami prawa materialnego warunki. Zdaniem organu, skarżący sam pozbawił się tego prawa, nie dokonując rozliczeń i nie składając deklaracji VAT-7 w ustawowym terminie (art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT). W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy powołując wyrok Sądu Najwyższego z 3 grudnia 1997r. (sygn. akt III RN 86/97), stwierdził, że uwzględnienie z urzędu podatku naliczonego byłoby działaniem niedopuszczalnym.