Wyrok WSA w Kielcach z dnia 17 kwietnia 2009 r., sygn. II SA/Ke 163/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2009r. sprawy ze skargi Ł. G. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy odroczenia zasadniczej służby wojskowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 39 ust. 1 pkt 6, art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (j. t. Dz. U. Nr 241/04 poz. 2416 ze zm.) oraz na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 kwietnia 2006 r. w sprawie wcześniejszego zwalniania żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej i z nadterminowej zasadniczej służby wojskowej (Dz. U. Nr 72/06 poz. 499), po rozpatrzeniu odwołania Ł. G. od decyzji Wojskowego Komendanta Uzupełnień z dnia [...] wydanej w sprawie odmowy udzielenia odroczenia zasadniczej służby wojskowej, utrzymał w mocy zaskarżona decyzję.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy na wstępie zauważył, że odwołanie, choć zostało wniesione bez pośrednictwa organu I instancji, to jednak zostało złożone w terminie. Organ zwrócił też uwagę, że zarówno to odwołanie jak i kolejne czynności w sprawie podejmowane były przez pełnomocnika Ł. G. - jego ojca J. G. Akceptując rozstrzygnięcie Wojskowego Komendanta Uzupełnień, organ II instancji stwierdził, że postępował on konsekwentnie wydając najpierw kartę powołania, a następnie decyzję o odmowie udzielenia odroczenia zasadniczej służby wojskowej, przy czym tylko ta ostatnia decyzja została zaskarżona. Następnie organ uznał, że okoliczności podane w odwołaniu zeszły na plan dalszy, ponieważ na pierwszym planie pojawiła się okoliczność zgłoszenia się przez Ł. G. do wojska celem odbycia zasadniczej służby wojskowej. W związku z tym organ uznał, że w sprawie muszą mieć zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 kwietnia 2006 r. w sprawie wcześniejszego zwalniania żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej (Dz. U. Nr 72, poz. 499), a w szczególności § 3 ust. 1 określający co może być podstawą zwalniania żołnierza z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem. Równocześnie na podstawie art. 8 kpa organ pouczył odwołującego się o potencjalnej możliwości opuszczenia wojska przy wykorzystaniu możliwości, o jakiej mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 tego rozporządzenia. Organ przybliżył przy tym procedurę i podstawy zwolnienia ze służby w trybie tego przepisu. Organ zasugerował też, że dokumentacja lekarska dotycząca stanu zdrowia odwołującego znajdująca się w aktach sprawy, w kontekście wyjaśnień jego ojca dotyczących faktu pobicia go przed zgłoszeniem się do wojska, powinna być przedmiotem stosownego postępowania zainicjowanego przez dowódcę jednostki, w której skarżący przebywa, ale nie w celu ewentualnego zwolnienia z wojska, ale po to by ustrzec Skarb Państwa - jednostkę wojskową przed roszczeniami odszkodowawczymi z tytułu ewentualnie ujawnionych w czasie odbywania zasadniczej służby wojskowej skutków zdarzeń z okresu poprzedzającego tę służbę.