Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2009 r., sygn. I SA/Wa 1498/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Asesor WSA Mirosław Gdesz Protokolant Małgorzata Kulińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2009 r. sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia stwierdzającego równoważność stopnia naukowego 1. oddala skargę, 2. nakazuje pobrać od skarżącego A. K. na rzecz Skarbu Państwa - kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 (sto) złotych tytułem nieuiszczonego wpisu sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Wa 1498/08

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z [...] sierpnia 2008 r. nr [...] Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego działając na podstawie art. 127 § 3 w związku z art. 144 i art. 219 kpa, po rozpatrzeniu wniosku A. K. z dnia 23 lipca 2008 roku utrzymał w mocy swoje postanowienie z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] o odmowie wydania zaświadczenia stwierdzającego równoważność stopnia naukowego uzyskanego na [...] z odpowiednim polskim stopniem naukowym.

W uzasadnieniu wskazał, że [...] lipca 2008 r. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydał postanowienie o odmowie uznania za równoważny dyplomu nr [...] potwierdzającego uzyskanie przez A. K. stopnia naukowego doktora nauk [...] uzyskanego na [...], wydanego [...] marca 2008 roku przez Wyższą Komisję Atestacyjną [...], z odpowiednim polskim stopniem naukowym.

Pismem z 23 lipca 2008 r. A. K. zwrócił się do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wydanemu rozstrzygnięciu wnioskodawca zarzucił, że uzasadnienie postanowienia odnosi się do całkiem innych uwarunkowań prawnych, niż te które podał w swoim wniosku skierowanym w piśmie z dnia 3 czerwca 2008 r. do Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej. W opinii wnioskodawcy postanowienie nie odnosi się do podstaw podanych w jego wniosku, a więc, w znacznej części jest nie na temat. Wnioskodawca wskazał, że jego wniosek o wydanie zaświadczenia nie opierał się na obecnym stanie prawnym, ale o zasadę stosowalności prawa i zasady prawa intertemporalnego znajdujące wykładnię prawną w wielu wyrokach Sądu Najwyższego oraz Trybunału Konstytucyjnego. Podniósł, że w uzasadnieniu nie ma odniesienia do podanych przez niego podstaw prawnych wydania takiego zaświadczenia. Tymczasem, według wykładni Sądu Najwyższego, utrata mocy prawnej obowiązującego aktu normatywnego wskutek jego uchylenia lub wpływu czasu, na który ten akt został ustanowiony nie jest równoważna z utratą mocy obowiązującej. Uchylony akt prawny obowiązuje nadal w specyficznych uwarunkowaniach. Definitywna utrata mocy obowiązującej następuje wówczas, gdy przepis nie może być w ogóle stosowany. Według ustawodawcy specyficznymi uwarunkowaniami przywołanymi w wykładni Sądu Najwyższego jest to, że cykl postępowania doktorskiego rozpoczął się w 2004 roku, pod działaniem starych uwarunkowań prawnych, a zakończył się w 2008 roku pod działaniem nowych uwarunkowań prawnych.