Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 marca 2009 r., sygn. I SA/Wa 1901/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rudnicka Sędziowie WSA Gabriela Nowak (spr.) asesor WSA Mirosław Gdesz Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2009 r. sprawy ze skarg C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. i "T." Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 4. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz "T." Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] września 2008 r.

nr [...], po ponownym rozpoznaniu sprawy na wniosek "T." Spółka z o.o. w K. uchylił w całości własną decyzję z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] oraz uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w W. z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] orzekającą o nie wpisaniu do rejestru zabytków nieruchomych województwa [...] willi położonej w W. przy ul. [...].

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie sprawy.

[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w W. po przeprowadzeniu z urzędu postępowania w sprawie wpisania zabytku do rejestru zabytków, decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] orzekł o nie wpisaniu do rejestru zabytków nieruchomych województwa [...] willi położonej w W. przy ul. [...]. Podejmując powyższe rozstrzygnięcie organ oparł się na opiniach specjalistycznych opracowanych przez E. P., M. W. i M. S., w których odmawiali oni ww. willi znaczących wartości zabytkowych, przede wszystkim z uwagi na jej mało interesującą i niespójną stylistycznie oprawę architektoniczną.